ک شبکه حسگر شامل تعداد زیادی گره های حسگر است. که از طریق یک شبکه بی سیم به گره های مجاور خود متصل شده است. وقتی کارهای طولانی مدت بکار می روند. انرژی لازم برای پشتیبانی حسگرها و فعالیتها خیلی بیشتر از انرژی ذخیره شده در باطریهاست. مهم نیست برای چه کاری انرژی باطری مصرف میشود. وقتی کل انرژی باطری مصرف شود. زندگی شبکه پایان می یابد. بنابراین تضمین برای انرژی طولانی مدت یک چالش بزرگ است. این پایان نامه برروی روشهای ماگزیمم کردن دوره زندگی کل شبکه در شبکه های حسگر بی سیم فراگیر تمرکز می کند برای ماگزیمم کردن دوره زندگی شبکه، الگوریتم های مصرف انرژی که در توپولوژی های درخت خوشه ای بکار برده شده اند مورد توجه قرار می گیرند. اینکه کدام گره در خوشه نقش سرخوشه را بازی می کند فاکتور مهمی است که بر روی دوره زندگی کل خوشه ها تاثیر می گذارد. زیرا گره هایی که نقش سرخوشه را بازی می کنند انرژی بیشتری نسبت به بقیه گره ها در خوشه مصرف می کنند. بنابراین افزایش دوره زندگی کل شبکه با انتخاب مناسب سرخوشه ها امکان پذیر است. این پایان نامه، الگوریتم tdct را برای انتخاب درست سرخوشه و به تاخیر انداختن زمان تعویض سرخوشه ها تا وقتی که انرژی آنها به پایین تر از سطح آستانه برسد مطرح کرده است. همچنین الگوریتم chra برای انتخاب مسیری کوتاه تر در ارسال اطلاعات از سرخوشه ها به گره سینگ پیشنهاد شده است. در این تحقیق با بررسی مشخصات الگوریتمهای قبلی نقاط قوت و ضعف آنها را مورد ارزیابی قرارداده وسپس با ارائه الگوریتمی جدید بر پایه توپولوژی خوشه ای سعی در بر طرف کردن کمبودهای آنها مینماید. ودر انتها به ارزیابی الگوریتم های پیشنهادی می پردازد. واژه های کلیدی: شبکه های حسگر بی سیم، آستانه ، کاهش مصرف انرژی، خوشه بندی