وجود بازارهای کارای مالی و چگونگی ارتباط آنها با هم می تواند بیانگر قدرت اقتصادی و یکی از زمینه های اصلی برای رشد آن باشد و همچنین نگاه سرمایه گذاران به چگونگی سرمایه گذاری در این بازارها می تواند میزان پویایی این بازار را رقم بزند. در بازارهایی که سرمایه گذاران در آن به صورت منطقی به تحلیل و انتخاب بازارها می پردازند می توان الگوهایی را مشاهده کرد که بیانگر چگونگی رابطه این بازارها به یک دیگر است. این رابطه ها در طول زمان بر اثر ورود متغیرهای جدید و تغییر ارزش هر متغیر شکلی جدید به خود می گیرد. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین بازارهای نفت، ارز، طلا ، مسکن و بورس اوراق بهادار به عنوان بازارهای اصلی سرمایه گذاری است که در بر اساس متغیر بازده و همچنین متغیر عملکرد انجام می گیرد. دوره زمانی پژوهش از سال 77 تا 87 می باشد. در این پژوهش از سری های زمانی بازده و عملکرد استفاده شده که با توجه به نیاز هر کدام، از آزمونهای مانایی، نا همسانی واریانس، هم خطی و آزمون مجازی استفاده شده است. ابتدا شرایط متغیرها سنجیده می شود و در صورت نیاز به اصلاح آنها ، بر اساس آزمونهای ذکر شده به اصلاح آنها پرداخته خواهد شد. تحلیل پژوهش در دو سطح بازده و عملکرد به صورت مجزا مورد بررسی قرار گرفته است. هر کدام از بازارهای نفت، طلا، ارز و مسکن به صورت یک معادله رگرسیون چند متغیره با بازار بورس اوراق بهادار مورد تحلیل قرار می گیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در سطح بازده هیچ کدام از این بازارها به هم رابطه ای ندارند. که بیانگر این است که بازده هر کدام یک از این بازارها نمی تواند به تنهایی معیار کاملی برای سرمایه گذاری و انتخاب بین این بازار ها باشد. نتایج سطح عملکرد تا حدودی متفاوت بود . عملکرد نفت و بازار مسکن با بازار بورس اوراق بهادار رابطه معنی داری دارد که در مورد بازار ارز و طلا چنین نتیجه ای بدست نمی آید.