1- مجموعه ای از سنگ های مافیک و الترامافیک به صورت یک توده شرقی – غربی، در شرق ورقه کدکن رخنمون یافته اند. سن این سنگها کرتاسه است. از لحاظ پتروگرافی سنگ های مافیک منطقه شامل گابرو، دلریت ( دیاباز) بازالت و تراکی بازالت هستند که به نظر می رسد برخی از بازالت ها و دیابازها ، یک فاز اسپلیتی شدن را طی کرده اند. کانی های عمده این سنگ ها ، پلاژیوکلاز و پیروکسن می باشد. بافت گرانولار، افتیک، دلریتی، حفره ای و اسفرولیتی در این سنگها دیده می شود. این سنگها در رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت دگرگون شده اند. 2- سنگهای الترامافیک از لرزولیت و هارزبورگیت تشکیل شده اند. کانی اصلی این سنگها الیوین است که در اکثر موارد سرپانتینی شده و کانی های دیگر پیروکسن ها هستند که شامل انستاتیت، برنزیت و اوژیت می باشند. کانی اسپینل نیز در این سنگ ها وجود دارد. بافت این سنگ ها اغلب تیغه ای و کومولوسی است. 3- بررسی های انجام شده به روی عناصر اصلی و فرعی نمودارهای مختلف نشان می دهد ماگمای منطقه، ماگمای ساب آلکالن است که از سری تولئیتی تبعیت می کند. همچنین با توجه به روش های نامگذاری، سنگ های مافیک در محدوده های بازالت آندزیتی- بازالت- گابرو- هاوائیت و سنگهای الترامافیک شامل هارزبورگیت و لرزولیت هستند. 4- بررسی های ژئوشیمیایی نشان می دهد که سنگهای مافیک منطقه دارای غنی شدگی از عناصر ناسازگار هستند و عناصر سازگارتر با پتانسیل یونی بالاتر فراوانی کم با فقیر شدگی محسوسی را نشان می دهند که این الگو با الگوی سنگهای بازالتی جزایر قوسی (توسط ویلسون [47]) مطابقت محسوسی دارد. 5- نمودارهای مختلف تکتونیکی نشان می دهند که سنگهای منطقه به لحاظ تکتونیکی در قلمرو جزایر قوسی و مورب قرار دارند. 6- این کمپلکس سنگی در قبل از آبداکشن ، توسط تراست های اقیانوسی در یک محیط جلو کمانی قرار گرفته است. وضعیتی که آغشتگی سنگ ها بوسیله ماگماتیسم جزایر قوسی و پیدایش سنگ های بینابینی حدواسط را نیز نشان می دهد.