اهداف: در قرن 21 با دو مسئله پیر شدن جمعیت و شهرنشینی مواجه هستیم. همزمان با گسترش شهرها، تعداد افراد 60 ساله و بالاتر هم رو به افزایش است. تا کنون مطالعه کیفی در خصوص دیدگاهها، نیازها و تجربه های آنان در مورد خصوصیات شهر دوستدار سالمند انجام نگرفته است. این تحقیق به منظور تبیین دیدگاه سالمندان و مراقبین آنان در 4 مرکز بهداشتی درمانی شهر تبریز انجام گرفت تا امکان ارایه پیشنهادات کاربردی برای ارتقای وضعیت شهر درراستای دوستدار سالمند بودن مهیا گردد. روش تحقیق:این تحقیق بصورت کیفی درخصوص تجارب و دیدگاههای سالمندان در مورد شهر دوستدار سالمند در سال 1389 درچهار مرکز بهداشتی درمانی شهر تبریز انجام شد ، داده ها با روش بحث گروهی متمرکز جمع آوری گردید. در این مطالعه 4 بحث گروهی جداگانه با حضور سالمندان یا مراقبین عضو خانواده آنان در 4 مرکز بهداشتی درمانی انجام و کلا 32 نفر در این بحث ها حضور داشتند.تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوی انجام شد . یافته ها: درمطالعه حاضر، نظرات در طبقات منزل ، حمل و نقل و معابر، پارک ها جمع آوری و تبیین گردید. درکل بیشترین تجربه ناخوشایند از وجود موش های فاضلاب و وضعیت حمل و نقل اتوبوس شهری بود. درمرکز منظریه بیشترین مورد از وضعیت حمل و نقل و ایستگاههای اتوبوس اعلام گردید. در مرکز منتظری وجود موش های فاضلاب و مشکلات معتادین در فضای سبز پارک عنوان شد، در مرکز جمشید عدم وجود سیستم فاضلاب عمده ترین نگرانی آنان بود. در مرکز زعفرانیه مسیر بد اتوبوس و موش های فاضلاب و سگ های ولگرد مهمترین تجربه ناخوشایند ذکر شدند. بحث و نتیجه گیری : با توجه به تجارب و احساسات درونی سالمندان و مراقبین عضو خانواده آنها ملاحظه گردید که توجه به باورها،اعتقادات مذهبی ،ارزش های اخلاقی حاکم بر جامعه ، خانواده ها و سالمندان شهر تبریز باید به عنوان رکن مهم در سیاستگذاری ها و برنامه ریزیها لحاظ گردند .مشارکت ذینفعان مخصوصا سالمندان در طراحی و اجرای برنامه ها باعث دستیابی مطلوب به سلامت سالمندان ، جامعه و سایر اقشار آن است .