مدیریت ذخایر ارزی از جمله امور بسیار مهم بانکهای مرکزی است که بسته به نوع رژیم ارزی و سیاستهای پولی، اهداف گوناگونی را در این راستا اعمال خواهند نمود. بخصوص تخصیص بهینه دارائیها که نقش مهمی را در این زمینه برعهده دارد. در این پژوهش سعی شده است تا ذخایر ارزی بانک مرکزی ج.ا.ایران مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات نشان داده است که اهداف اولیه بانکهای مرکزی، تمایل به حفظ نقدینگی و اجتناب از دارائیها با ریسک بالاست. از جمله عوامل موثر در تخصیص دارائیها و مدیریت ذخایر ارزی در سطح بین المللی، نا اطمینانی درخصوص نقش آتی دلار در ذخایر ارزی کشورها به خصوص کشورهای در حال توسعه می باشد با این وجود نتایج حاصل از این تحقیق و دیگر پژوهشهای انجام شده در این زمینه حاکی از آن است که دلار آمریکا بیشترین سهم را در پورتفوی ذخایر ارزی کشورها برعهده دارد ( بین 70 تا 85 درصد) و هنوز جانشینی برای آن وجود ندارد. دو رهیافت مهم در زمینه مدیریت ذخایر ارزی مطرح می باشد یکی رهیافت معاملاتی و دیگری رهیافت میانگین-واریانس است که در این پژوهش از ترکیب رهیافت مبادلاتی و رهیافت میانگین-واریانس بطور همزمان استفاده شده است، که از نقاط قوت این پژوهش محسوب می شود. در ابتدا با استفاده از مدل آقای تامی سوئیز مانتو بازده مهمترین ارزهای تشکیل دهنده پورتفوی ذخایر ارزی بانک مرکزی را محاسبه نموده و سپس با استفاده از مدل مارکویتز به تعیین سهم بهینه هر ارز خواهیم پرداخت. نتایج این بررسیها نشان می دهد که ترکیب پولی ذخایر ارزی تحت تاثیر ریسک و بازده مربوط به ذخایر می باشد به گونه ای که سهم هر پول در ترکیب ذخایر ارزی با ریسک نگهداری هر پول در دارایی ذخایر این پولها ارتباط منفی دارد.