هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر خلق و نوروتیسیسم-تکانشگری بر سوگیری حافظه اپیزودیک صورت گرفت. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان تبریز در سال تحصیلی 89-90 تشکیل می دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی 2 دبیرستان در شهر تبریز انتخاب شده و پرسشنامه های شخصیت آیزنک-فرم کوتاه تجدید نظر شده و تکانشگری بارت اجرا گردید. سپس نمراتی که دو انحراف استاندارد بالا و پایین تر از میانگین بودند از بین آن ها انتخاب شدند. از بین این افراد 100 نفر (10 گروه 10 نفره) انتخاب شدند. در مرحله بعد القای خلق مثبت و منفی با توجه به گروهی که آزمودنی به آن متعلق بود صورت گرفت و سپس آزمون های حافظه (یادآوری واژه های دارای بار هیجانی/یادآوری خاطرات شخصی گذشته دارای بار هیجانی) روی شرکت کنندگان اجرا شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان می دهد که تأثیر خلق در یادآوری واژه ها و خاطرات دارای بار هیجانی معنی دار است (در همه موارد 0001/0 >p)و خلق مثبت موجب افزایش یادآوری واژه ها و خاطرات دارای بار هیجانی مثبت و خلق منفی موجب افزایش یادآوری واژه ها و خاطرات دارای بار هیجانی منفی شده است.اثر نوروتیسیسم نیز به جز در مورد واژه های دارای بار هیجانی منفی، در سایر موارد معنی دار است (01/0 >p)بطوریکه نوروتیسیسم بالا موجب یادآوری بیشتر خاطرات دارای بار هیجانی منفی و نوروتیسیسم پایین موجب یادآوری بیشتر واژه ها و خاطرات دارای بار هیجانی مثبت شده است.اثر تکانشگری تنهادر مورد واژه ها و خاطرات دارای بار هیجانی منفی معنی دار است (05/0 >p)بطوریکه تکانشگری بالا موجب یادآوری کمتر واژه ها خاطرات دارای بار هیجانی منفی شده است.اثر تعاملی متغیر ها نیز معنی دار بود (0/0001 >p).نتایج نشان داد که افراد دارای نوروتیسیسم بالا و تکانشگری پایین در حالت خلقی منفی، واژه ها و خاطرات دارای بار هیجانی منفی بیشتری را به یاد می آورند و افراد دارای نوروتیسیسم پایین و تکانشگری بالا در حالت خلقی مثبت، واژه ها و خاطرات دارای بار هیجانی مثبت بیشتری را به یاد می آورند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که ابعاد خلق و نورورتیسیسم- تکانشگری بر سوگیری حافظه اپیزودیک نقش دارند.

تعداد اندکی تحقیقات در سطح دانشگاهی بطور تجربی به بررسی سطح استقلال دانشجویان در نگارش زبان انگلیسی در ایران و روشهای ارتقای آن پرداخته است. این تحقیق در پی بررسی تجربی تاثیرات احتمالی آموزش استراتژی های نگارش بر پیشرفت استقلال و مهارت دانشجویان در نگارش زبان انگلیسی می باشد. به این منظور تحقیقی شبه آزمایشی در این مطالعه بکاررفته است که در آن دو گروه از دانشجویان زبان انگلیسی در دو کلاس مقاله نویسی در دانشکده زبان انگلیسی، دانشگاه کاشان، به عنوان گروه کنترل و گروه آزمایش انتخاب شده اند. یک گروه، آموزش استراتژی های نگارش بر گرفته از آکسفورد را دریافت می نماید در حالیکه کلاس دیگر روند معمول خود را سپری می کند. یک آزمون نگارش انگلیسی و یک تست میزان استقلال دانشجویان (اسکات، 1996) برای جمع آوری اطلاعات پیرامون سطح دانشجویان قبل از آموزش بکار گرفته شده است. به منظور بررسی فرضیات تحقیق حاضر و همچنین تحلیل داده های موجود، نرم افزار آماری spss مورد استفاده قرار گرفته است. مقایسه میانگین بین و داخل گروهی اطلاعات حاصل از دادهای این مطالعه نشان داد که : 1. آموزش استراتژیهای نگارش زبان انگلیسی استقلال دانشجویان را بهبود میبخشد. 2. آموزش استراتژیهای نگارش زبان انگلیسی مهارت و توانایی دانشجویان را بهبود میبخشد 3. رابطه ای معنادار و مثبت بین توانایی نگارش دانشجویان زبان انگلیسی و استقلال آنها وجود دارد. بر اساس یافته های این تحقیق، استقلال در نگارش زبان انگلیسی باید به عنوان یکی از اهداف کلاسهای نگارش زبان انگلیسی قرار گیرد.