هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیر ادراک از جو مدرسه بر انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی بین دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر سال اول پایه متوسطه مدارس هوشمند و عادی شهر تهران که در سال تحصیلی 90-1389 به تحصیل اشتغال دارند. نمونه پژوهش حاضر شامل 180 دانش آموز که 90 نفر از مدرسه هوشمند و 90 نفر از مدرسه عادی می باشد که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به عنوان نمونه تحقیق مورد پرسش قرار گرفتند. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی است که به شیوه علّی- مقایسه ای انجام شده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ادراک از جو مدرسه ِامونس و همکارانش از مرکز مطالعه کودک دانشگاه یال (2002)، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970)، معدل دانش آموزان و سیاهه کنترل تهیه شده از طریق آموزش پرورش شهر تهران (1389) برای ارزیابی فناوری مورد استفاده در مدرسه هوشمند است. در این پژوهش آزمون های توصیفی میانگین و انحراف معیار و آزمون های استنباطی تحلیل کوواریانس عاملی چند متغیری (mancova)، آزمون t-test مستقل و رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر به طور کلی بیان کننده این مطلب است که با کنترل عملکرد تحصیلی اولیه و انگیزه پیشرفت اولیه، عملکرد تحصیلی دانش آموزان با توجه به تعامل ادراک از جو مدرسه و نوع مدرسه به طور معنادار متفاوت است اما در انگیزه پیشرفت با توجه به تعامل ادراک از جو مدرسه و نوع مدرسه تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین انگیزه پیشرفت ثانویه با توجه به نوع مدرسه دارای تفاوت معناداری نیست اما معدل نیم سال اول دانش آموزان با توجه به نوع مدرسه دارای تفاوت معنادار است. در نهایت در انگیزه پیشرفت ثانویه و عملکرد تحصیلی نیم سال اول دانش آموزان بر حسب ادراک از جو مدارس تفاوت معناداری مشاهده نشد.