بنفشه آفریقایی (saintpaulia ionantha) یک گیاه زینتی مشهور با شکل و رنگ های متنوع است، که به عنوان یک گیاه مدل جهت مطالعات باززایی در شرایط درون شیشه ای مطرح می باشد. از طرفی به دلیل اهمیت این گیاه در صنعت تولیدات گیاهی و نیاز روز افزون به ارقام و خصوصیات جدید در گیاهان، تا کنون مطالعه چندانی برای ایجاد بنفشه آفریقایی با خصوصیات جدید با استفاده از افزایش سطح پلوئیدی در شرایط درون شیشه ای صورت نگرفته است. این تحقیق با هدف ریزازدیادی بنفشه آفریقایی در کوتاه ترین زمان ممکن و القاء پلی پلوئیدی در شرایط درون شیشه ای انجام گرفت. پس از بهینه سازی مراحل کشت بافت این نتیجه حاصل شد که بهترین تیمار جهت شاخساره زایی و پرآوری، محیط کشت ms با 2 میلی گرم در لیتر ba بود. از دیگر نتایج تحقیق حاضر حذف مرحله ریشه زایی شاخساره ها در شرایط درون شیشه ای بود و با مقایسه هشت بستر کشت مختلف، بهترین تیمار جهت ریشه زایی شاخساره ها بستر پیت- پرلایت پودری در شرایط برون شیشه ای انتخاب گردید. گیاهچه های حاصل از کشت درون شیشه ای در دو مرحله از رشد یکی در مرحله پرآوری و دیگری در مرحله بعد یعنی انتقال به شرایط برون شیشه ای تحت تیمار کلشی سین قرار گرفتند. آزمایش به صورت طرح فاکتوریل با سه غلظت و سه زمان تیمار کلشی سین انجام گرفت. مطالعات مورفولوژیک و فلوسایتومتری جهت تأیید سطح پلوئیدی آن ها انجام پذیرفت. گیاهان تتراپلوئید از نظر صفات مورفولوژیک رویشی و زایشی و از نظر پروفیل فلوسایتومتری با نمونه های دیپلوئید متفاوت بودند. به طور کلی گیاهان تیمار شده در مرحله دوم به تغییرات پلی پلوئیدی پاسخ بهتری دادند. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که می توان از ترکیب روش کشت بافت و القاء تتراپلوئیدی به عنوان راهبردی مناسب جهت نیل سریع به گیاهان با خصوصیات و شکل های جدید در شرایط درون شیشه ای در بنفشه آفریقایی استفاده نمود.

در این پژوهش، تلاش شده تا با بیان مشترکاتی در موسیقی بیرونی و درونی غزل های حافظ و حزین، اثبات شود که حزین در سرودن غزل هایش، از خواجه شیراز الهام گرفته و از او تبعیت کرده است. بدین منظور، مشابهت های ظاهری غزل های هر دو شاعر بررسی شده است. البتّه در این قسمت، غزل هایی انتخاب گردیده است که حزین در آنها به استقبال غزل های حافظ رفته و آنها را بر وزن و قافیه و ردیف غزل های او سروده است. در ادامه، تضمین های حزین از حافظ، برخی کلمات، اصطلاحات، ترکیبات محاوره ای، ترکیبات اضافی و وصفی مشترک که حزین از غزل های حافظ اقتباس کرده، آمده است. سپس سطوح موسیقایی اعم از موسیقی بیرونی (اوزان و بحور) و موسیقی کناری (ردیف و قافیه) در کلّ غزل های این دو شاعر بررسی شده است. نتیجه ی تحقیق این که: بحر هایی را که حزین در غزل هایش استفاده نموده، مشابه بحوری است که حافظ نیز از آنها در غزل هایش استفاده کرده است، هر چند که درصد به کارگیری این بحور در غزل های دو شاعر با هم متفاوت است ( درصد 4 بحر پرکاربرد مورد استفاده حزین و حافظ به ترتیب عبارتند از: رمل( 50/16 و 30/36)، هزج (83/47 و 61/15)، مضارع ( 91/18 و 86/18) و مجتث (91/8 و 54/24). همچنین غزل های حافظ و حزین از نظر قافیه (با بالاترین بسامد قافیه اسمی) و ردیف ( غالب غزل ها مردّف فعلی) نیز به یکدیگر شباهت زیادی دارند. بررسی موسیقی درونی و معنوی (تکرار، اعنات و جناس با بیشترین تأثیر) در غزل های منتخب و ارتباط و پیوستگی آرایه های لفظی، معنوی (ایهام و تلمیح) و فنون بیان (مجاز، تشبیه، استعاره و کنایه) با موسیقی شعر (به منظور غنی کردن آن و انسجام بخشی به متن) مورد توجّه بوده است. کلمات کلیدی: حافظ، حزین، موسیقی شعر.

چکیده ندارد.