حکمرانی مطلوب به عنوان یک مفهوم جدید در ادبیات توسعه در چند دهه اخیر توجه چامعه بین المللی را به خود جلب کرده است. حکمرانی مطلوب مجموعه ای از روش های فردی و نهادی، عمومی و خصوصی است که امور مشترک مردم را به نحوی اداره می کند که در آن حقوق بشر تحقق یابد. این مفهوم علاوه بر این که باعث افزایش تعامل و همکاری با سازمان های بین المللی می شود، با اصلاح برخی از ساختارهای داخلی بر مبنای شفافیت، پاسخگویی، عدم تبعیض و مبارزه با فساد می تواند به دولت کمک کند تا در جهت توسعه در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی گام بردارد. به این ترتیب، در مدت زمان طولانی فرآیند توسعه، سطح کلی زندگی مردم ارتقا می یابد و مردم متناسب با الگوهای جامعه خود از حق توسعه بهره مند می گردند. در رساله حاضر برای توضیح این مطلب، در بخش اول ابتدا حق توسعه تبیین گردیده و سپس موانع و چالش های پیش روی تحق آن مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است. در بخش دوم ضمن تعریف مفهوم حکمرانی مطلوب به کارکردهای این مفهوم در راستای اجرای حق توسعه اشاره گردیده است. در این رساله مفهوم حکمرانی مطلوب به عنوان ابزاری کارآمد برای اجرای حق توسعه مورد ارزیابی قرار گرفته است. البته از تاثیر متقابل اجرای حق توسعه در تقویت شاخص های حکمرانی مطلوب غفلت نشده است.