راه اندازی سرویس های نسل سوم مخابرات سیار در سال های آغازین قرن بیست و یکم، زمینه را برای ارائه انواع خدمات با نیاز به پهنای باند بالا فراهم نموده است. محدودیت در فضای فرکانسی قابل تخصیص به اپراتورهای نسل سوم، به طور بالقوه باعث انحصاری شدن بازار خدمات ارتباطی و همچنین استفاده غیر بهینه از این فضا می گردد. ایده اپراتورهای مجازی، امکان حضور اپراتورهایی را که فاقد زیرساخت رادیوی لازم برای ارائه خدمات هستند، فراهم می نماید. این اپراتورها، منابع مورد نیاز خود را از محل منابع در اختیار اپراتورهای اصلی تامین می نمایند. حضور اپراتورهای مجازی در کنار اپراتورهای اصلی، منجر به تنوع بخشیدن به خدمات قابل ارائه به مشتریان می گردد. همچنین این اپراتورها، زمینه رقابت در بازار تلفن همراه نسل سوم را فراهم می نمایند. استفاده بهینه تر از فضای فرکانسی از دیگر مزایای حضور اپراتورهای مجازی است. یکی از انواع اپراتورهای مجازی مورد توجه، اپراتورهایی هستند که به ارائه خدمات ارتباطی، با قیمت کمتر و کیفیت قابل قبول به مشترکان می پردازند. این اپراتورها، با تکیه به روش هایی از جمله خرید به صورت عمده و همچنین تکیه بر این واقعیت که اپراتور اصلی در ساعات غیر از اوج ترافیک، تمایل به فروش منابع استفاده نشده خود و کسب درآمد از آن دارد، تلاش می کنند که منابع مورد نیاز خود را با قیمت نازلی تامین نمایند. طراحی سازوکارهای لازم به منظور تبیین جنبه های اقتصادی و فنی تعامل اپراتورهای اصلی و مجازی، موضوع تحقیقات بسیاری بوده است. تحقیقات نشان می دهد که عمده هزینه های اپراتورهای مجازی را هزینه اجاره نمودن منابع، به خصوص فضای فرکانسی تشکیل می دهد. در نتیجه، پرداختن به نحوه انجام معامله بر سر تقسیم فضای فرکانسی میان اپراتورهای اصلی و مجازی، مورد توجه است. یکی از ایده های جالب توجهی که در این زمینه مطرح شده، ایده استفاده از نظریه بازی ها و به ویژه بازی حراج است. ساز و کار حراج، به شرطی که به شکل مناسبی طراحی گردد، امکان معامله ای با قیمت عادلانه، به شکلی که منافع اپراتور اصلی و مجازی را حفظ نماید فراهم خواهد کرد. در این پایان نامه، به یکی از روش های حراج پرداخته و با کمک شبیه سازی کارآمدی آن را بررسی می نماییم. به علاوه، در راستای اصلاح طرح حراج و افزودن به کارآمدی آن، پیشنهادی ارائه شده که کارآمدی این پیشنهاد نیز مورد بررسی قرار گرفته است.