پژوهش حاضر به رابطه تفکر خلاق و الگوی حل مسئله با پیشرفت تحصیلی دانش-آموزان، با روش پیمایشی و در عین حال همبستگی، پرداخته است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان دختر دبیرستانی سال سوم منطقه 13 آموزش و پرورش شهر تهران که برابر با 853 نفر می باشند؛ تشکیل داده اند. با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه به تعداد 264 نفر محاسبه شده و نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی شده؛ انتخاب گردیده است. همچنین در این پژوهش، از پرسشنامه های آزمون خلاقیت عابدی و الگوهای حل مسئله لانگ و کسیدی استفاده شده است. نتایج بدست آمده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، حاکی از آن است که بین متغیر ابتکار با الگوهای حل مسئله از ابعاد درماندگی، سبک خلاقیت، اعتماد در حل مسئله، سبک اجتناب و سبک گرایش، رابطه آماری معنی داری وجود دارد. تنها بین متغیر ابتکار با مهارگری حل مسئله، هیچ گونه رابطه ای وجود نداشته است. بین متغیرهای سیالی، انعطاف پذیری و بسط با الگوهای حل مسئله از ابعاد درماندگی، سبک خلاقیت، اعتماد در حل مسئله و سبک گرایش، رابطه آماری معنی داری وجود دارد. بین متغیرهای سیالی، انعطاف پذیری و بسط با مهارگری حل مسئله و سبک اجتناب؛ هیچ گونه رابطه ای وجود نداشته است. بین متغیر کل تفکر خلاق با متغیرهای درماندگی، سبک خلاقیت، اعتماد در حل مسئله و سبک گرایش، رابطه معنی داری وجود داشته است و تنها بین متغیر کل تفکر خلاق با سبک اجتناب و مهارگری در حل مسئله؛ هیچ گونه رابطه ای وجود نداشته است. همچنین، بین متغیرهای ابتکار، سیالی، بسط و متغیر کل تفکر خلاق با پیشرفت تحصیلی؛ رابطه آماری معنی داری وجود دارد. تنها بین متغیر انعطاف پذیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان؛ هیچ گونه رابطه ای، وجود نداشته است. بین متغیر الگوهای حل مسئله از ابعاد درماندگی، سبک خلاقیت و گرایش با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، رابطه آماری معنی داری وجود دارد. در مقابل بین متغیر الگوهای حل مسئله از ابعاد اعتماد در حل مسئله، سبک اجتناب و مهارگری حل مسئله با پیشرفت تحصیلی دانش-آموزان؛ هیچ گونه رابطه ای؛ وجود نداشته است. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره، تنها متغیرهای ابتکار و انعطاف پذیری از مجموعه متغیرهای تفکر خلاق و متغیر درماندگی از مجموعه متغیرهای الگوهای حل مسئله ضریب تأثیر رگرسیون استاندارد شده بر متغیر وابسته پیشرفت تحصیلی داشته اند.