چکیده: تغذیه برگی گیاهان روش مناسبی جهت مصرف کودهای شیمیایی از لحاظ کاهش مصرف، اثرات بیشتر و خطرات زیست محیطی آنها است. با تغذیه برگی می توان عناصر غذایی را زمانی که نیاز فوری به آنها وجود دارد و یا شرایط خاک برای جذب آن عنصر فراهم نیست مستقیما? در اختیار شاخه و برگ یا میوه قرار داد. گزارشات بسیار کمی در رابطه با چگونگی تاثیر استفاده توام عنصر بُر و ساکارز در تغذیه گیاهی وجود دارد. این پژوهش منحصر به حرکت کربوهیدرات ها درون گیاه می-باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر عناصر غذایی عنصر بُر و ساکارز بر برخی از خصوصیات کمی و کیفی سیب رقم رداسپار، در سال 89-1388 در باغ آستان قدس رضوی مشهد اجرا شد. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با آریش فاکتوریل در چهار تکرار انجام شد. غلظت تیمارهای مورد بررسی برای عنصر بُر به میزان 0، 1/0، 2/0 و 4/0 درصد و ساکارز به میزان 0، 5، 10 و 20 درصد به تنهایی و مصرف توام آنها بود. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که نه تنها عنصر بُر باعث تسهیل حرکت ساکارز درون گیاه می گردد بلکه در انتقال آن به داخل گیاه نیز به احتمال قوی موثر است. نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف توام این دو ماده باعث افزایش میوه-بندی و نگهداری میوه در تمام زمان ها مورد استفاده گردید. همچنین نتایج حاصل نشان داد که اثر غلظت های مختلف عنصر بُر و ساکارز بر برخی از خصوصیات فیزیکی میوه سیب مانند ضخامت، حجم، میانگین قطر هندسی و غیره اختلاف معنی دار داشت. در بین تیمارهای مورد بررسی بیشترین میزان کلروفیل a، b و کلروفیل کل در برگ ها مربوط به تیمار توام عنصر بُر و ساکارز بود. تیمار توام عنصر بُر و ساکارز با اختلاف معنی داری باعث افزایش رنگ قرمز میوه شد. همچنین تیمار توام اسید بوریک و ساکارز با اختلاف معنی داری برخی خصوصیات شیمیایی و فیزیکی میوه مانند نسبت مواد جامد محلول بر اسید، ph، سفتی میوه و غیره را نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند. در این بررسی میزان قند درون برگ و میوه ها نیز افزایش نشان داد. همچنین غلظت برخی از عناصر غذایی مانند پتاسیم و کلسیم که در سفتی بافت میوه موثر است نیز افزایش یافت. واژه های کلیدی: سیب، محلول پاشی، بُر، ساکارز، رنگ میوه، ریزش میوه، خصوصیات شیمیایی و فیزیکی میوه.

به منظور بررسی اثر چند عصاره آبی زیره سبز، کاکوتی، سیر، دارچین، نارنج و همچنین کلرید کبالت بر طول عمر گل نرگس، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در سال 1393 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل عصاره ی زیره سبز، کاکوتی، سیر و دارچین در پنج سطح (0، 5، 10، 20، 40 درصد) و آب نارنج در 5 غلظت (0، 5/2، 5، 5/7، 10) و همچنین کلرید کبالت در 5 سطح (0، 50، 100، 150، 200 میلی گرم در میلی لیتر) می باشند. شاخص هایی همچون عمر گل جایی، وزن تر نسبی، میزان جذب آب، خصوصیات ظاهری، مواد جامد محلول، نشت یونی، غلظت باکتری ها، میزان ph ، محتوای نسبی آب مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج جدول تجزیه واریانس، مواد به کار برده شده روی صفات اندازه گیری شده در سطح 1% اختلاف معنی داری داشتند. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد ک بین سطوح مختلف تیمارها بر عمر گل جایی اختلاف معنی داری وجود داشت، به طوری که بیشترین عمر گل جایی مربوط به دارچین 35 روز بود. لذا بر اساس نتایج این پژوهش، کاربرد عصاره های کاکوتی، زیره سبز، سیر، دارچین، آب نارنج و همچنین کلرید کبالت برای افزایش عمر گل شاخه بریده نرگس توصیه می شود.

امروزه استفاده از نانوموادی مانند نانوکیتین، نانوکیتوزان و نانوسلولز کمک زیادی به بشر در همه-ی عرصه ها می کند. پرایمینگ به طور وسیعی برای بهبود جوانه زنی نهال استفاده می شود. هدف از این پژوهش تحقیق درمورد تعیین مناسب ترین ماده و غلظت نانومواد در پاسخ به میزان مقاومت به تنش خشکی بذور بنه که یکی از گونه های بومی جنگل های زاگرس است، می باشد. بذور بنه در مهر ماه 1393 به صورت تصادفی از پایه های مختلف مادری واقع در منطقه حفاظت شده سبز کوه (30 کیومتری لردگان، چهارمحال و بختیاری) جمع آوری و پس از استراتیفیته شدن به مدت 45 روز در یخچال، در 4 سطح صفر ، 2/0 ، 5/0 و 1 درصد محلول های نانوکیتین، نانوکیتوزان و نانوسلولز پرایم و کشت شدند. اعمال تنش خشکی (100 درصد، 75 درصد، 50 درصد و 25 درصد ظرفیت زراعی) بعد از تعیین ظرفیت زراعی مزرعه صورت گرفت. تیمارها در 3 تکرار 16تایی و آنالیز داده ها با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد.