آنزیم تایروزیناز به عنوان یک مونو اکسیژناز، اکسایش مونو فنولها به دی فنولها و در پی آن دی فنولها به کینونها را در حضور اکسیژن کاتالیز می کند و در میکروارگانیسم های مختلف به عنوان مسئول بیوسنتز ملانین یافت می شود. دی تیو کرباماتها با شلاته کردن اتمهای مس موجود در جایگاه فعال آنزیم، باعث مهار آن و کاربردهای فراوان در کشاورزی، صنعتی و پزشکی می شوند. با آنالیز داده های بدست آمده از روش کالریمتری مربوط به پیوند شدن پارا فنیلن بیس و فنیل دی تیو کربامات به تایروزیناز قارچ خوراکی در دو دمای 27 و 37 درجه سانتی گراد (در بافر فسفات و ph 6.8) علاوه بر محاسبه تغییرات پارامترهای ترمودینامیکی (تغییرات آنتالپی، آنتروپی و انرژی آزاد گیبس مولی پیوند، ثابت تعادل تفکیک و تعداد جایگاههای هر پیوند) با ارائه یک تئوری جدید برای حلالیت، تاثیر لیگاند مورد نظر بر پایداری آنزیم، پیش بینی شد. با بدست آمدن مقادیر مثبت برای ??a و ??b، افزایش پایداری آنزیم توسط فنیل دی تیو کربامات و با بدست آمدن مقادیر منفی برای این پارامترها، کاهش پایداری تایروزیناز توسط پارا فنیلن بیس دی تیو کربامات پیش بینی شد. در مورد پیوند شدن فنیل دی تیو کربامات به تایروزیناز قارچ خوراکی، افزایش ثابت تعادل تجمعی با افزایش دما نشان می دهد که نیروی پیش برندهء پیوند شدن فنیل دی تیو کربامات به تایروزیناز، آنتروپی است و نیروهای آب گریز غالب هستند. در حالیکه در پیوند شدن پارا فنیلن بیس دی تیو کربامات به تایروزیناز کاهش مقادیر ثابت تعادل تجمعی با افزایش دما نشان دهندهء آن است که این پیوند شدن، فرآیندی است که توسط آنتالپی پیش می رود در نتیجه نیروی پیش برنده، نیروی الکتروستاتیک می باشد. با توجه به ساختار شیمیایی پارا فنیلن بیس دی تیو کربامات که دارای دو سر گوگردی با بار منفی برای شلاته کردن اتم مس موجود در جایگاه فعال آنزیم، می باشد و از طرف دیگر مقادیر بزرگ و منفی ??aو ??b نشان دهنده مهارکنندگی قویتر پارا فنیلن بیس دی تیو کربامات نسبت به فنیل دی تیو کربامات است و مطالعات سینتیکی نیز این نتیجه گیری را تأیید کردند.