در این پژوهش، ویژگی های سبکی 50 غزل منتخب از دیوان سیدحسن غزنوی، بر اساس دیدگاه های نو سبک شناختی بررسی شده است . بنابراین دیدگاه ، غزل ها در سطح زبانی ، ادبی و فکری مورد بررسی قرار گرفته و نتایج آن بیان شده است . سادگی و روانی کلام و لحن، پرهیز از کاربرد واژه های متروک، از ویژگی های زبانی سیدحسن غزنوی است . در غزلیّات او تراکم تصویری وجود ندارد. استفاده زیاد از تشبیه و استعاره نسبت به دیگر آرایه های بیانی، هنر تصویرگری او را نشان می دهد و سادگی تصاویر ، شعر او را قابل فهم میکند. موضوع غزلیات سیّدحسن غزنوی بیشتر، عشق و غم و اندوه ناشی از آن است که در مواردی با مدح ممدوح آمیخته است. او در شعر از وزن های متنوع و ردیف های کوتاه استفاده کرده است . قافیه ها نیز سالم بوده و از عیوب قافیه برکنار هستند . عشق گرایی ، آفاقی بودن و توجه به مسایل بیرونی ، از ویژگی های فکری سیدحسن غزنوی است. عدم تفاخر به شاعری و بازتاب نداشتن مسائل سیاسی اجتماعی از مختصه های شعر اوست. در این پژوهش از روش آماری وبا استفاده از جداول اطلاعات به دست آمده ارایه شده است.