چکیده: بر اهل فن پوشیده نیست که عواطف و احساسات ، یکی از ابزار حائز اهمیت در هنر بازیگری است. در کتابهای مختلف و از قرن ها پیش ، پس از شناخت کامل بشر از هنر اجرا و اجراگری ،تعاریف و نظریه های متفاوتی ارائه شد تا بازیگر را در امر بازآفرینی شخصیت های نمایشی یاری دهد. آنچه که در همه ی این اشارات و دستورالعمل ها بارز و مشترک است ، توجه به کنترل ، هدایت و بکارگیری عواطف بازیگر در جهت ایجاد ارتباط با تماشاگران است. در این جستار توصیفی، به معرفی نظریه شور و احساس (راسا) بهاراتا-مونی نویسنده ی کتاب ناتیاساسترا می پردازیم، شیوه ای ابتکاری که براساس احساس هشتگانه ی انسان در کتاب ناتیاساسترا ، سازمان دهی شده و در هند باستان توسط مفسری مشهور به نام آبهی ناواگوپتا پرورش یافته است. هدف اصلی آشنایی با راسا، لوح راسا و روند شکل گیری این شیوه در بازیگری است. در این رساله طی چهار فصل ،هدف بالا دنبال شده است : فصل اول به کلیات تحقیق ، فصل دوم به معرفی خانه های راسا اختصاص داده شده و در فصل سوم به موضوع نظام هدایت بازیگر راسایی و در فصل چهارم به نتایج بکارگیری عملی خانه های راسا پرداخته شده است. کلید واژگان: بازیگری ، هدایت بازیگر ، راسا ، ناتیاساسترا ، بهاراتا- مونی ،آبهی ناواگوپتا