منطقه خلیج فارس از زمان پایان جنگ جهانی دوم همواره در صدر اولویتهای سیاست خارجی و امنیتی ایالات متحده آمریکا بوده است. اما این اهمیت در دوران پس از 11 سپتامبر 2001 و در پی آن اشغال عراق در مارس 2003 مضاعف گشته و به نظر می رسد در آینده نیز تداوم یابد. وجود ذخایر عظیم انرژی در منطقه خلیج فارس، حضور نیروهای آمریکایی که بویژه پس از اشغال عراق افزایش پیدا کرده است. بر این اساس، این کشور در تلاش است تا گزینه های متعددی را در خصوص آینده امنیتی خلیج فارس مورد اجرا قرار داده و از اجرای الگوهای امنیت منطقه ای جلوگیری کند . تحقیق حاضر قصد دارد با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی با پرداختن به اصلی ترین مولفه های تاثیرگذار در آینده امنیت خلیج فارس در قرن بیست و یکم، راهکارهایی را در این زمینه ارائه دهد. از آنجا که جمهوری اسلامی ایران تأثیرگذارترین کشور در منطقه خلیج فارس می باشد، نیاز است تا گزینه های امنیتی موجود را مورد تحلیل قرار داده و مناسب ترین راه ممکن برای ارتقای امنیت و منافع ملی جمهوری اسلامی ایران گزینش گردد.نقش عراق جدید در شکل دهی معادلات امنیتی منطقه خلیج فارس و بررسی روابط دولت جدید عراق با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و ایران و تأثیر این روابط بر امنیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران در این مقاله به بحث گذارده می شود. نتایج یافته ها نشان می دهد که ایران به عنوان بزرگ ترین کشور خلیج فارس و یکی از مهم ترین کشورهای تأثیرگذار در منطقه، نیازمند این است که اهمیت ژئوپولیتیک خود را در نظام دگرگون شونده جهانی از راه ایجاد پیوندهای گسترده در روابط با کشورهای حاشیه خلیج فارس در ژرفای ژئوپولیتیک، ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک مشخص سازد و کارایی بیش تری بخشد. و در نهایت فرضیه که عنوان می کرد" به نظر می رسد ؛ به دلیل نقش مهم و بی بدیل جمهوری اسلامی ایران در منطقه خلیج فارس از یک طرف و عدم هماهنگی و همسویی منافع ملی کشورهای خلیج فارس از طرف دیگر پیاده سازی هرگونه نظام امنیتی بدون حضور جمهوری اسلامی ایران منتج به نتیجه نخواهد شد." تایید می شود