در پژوهش حاضر با توجه به بازیابی مفهوم نوین محلات در سازمان یابی الگوهای اجتماعی شهری، سعی شده است در یک محله منتخب شهر مشهد ( محله سرشور و چهنو ) ، فرآیند احیاء مفهوم و کارکردهای محله در چارچوب رویکرد توسعه محله ای پایدار مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته و با استفاده از اصول و شاخص های مطرح در دیدگاه توسعه محله ای پایدار و کاربرد روش مصاحبه عمیق و گروه های کانونی به بررسی تصورات ذهنی و نظریات ساکنین در دو زمینه ارتقاء سرمایه های اجتماعی و بهبود ساختار فضایی پرداخته شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که گسست در ساختار فضایی محله و از بین رفتن هویت کالبدی آن سبب از بین رفتن ساختار اجتماعی پیوسته میان ساکنین و کاهش ارتباطات و تعاملات بین مردم گردیده است. همچنین نتایج نشان داد که ایجاد شبکه های اجتماعی قوی در قالب گروه ها و اجتماعات محلی و ایجاد زمینه ها و بستر های لازم برای برقراری ارتباط میان ساکنین ، می تواند به صورت باز خوردی موثر سبب حل مشکلات شهری و بهبود وضعیت زیستی ساکنین محله گردد. با تاکید بر ساختار فضایی پیشنهادی؛ که شاخص های پایداری در آن رعایت شده باشد می توان زمینه بهبود تعاملات و روابط مناسب اجتماعی میان ساکنین در چار چوب رویکرد اجتماعات محلی را انتظار داشت. ارزیابی های صورت گرفته نشان دهنده ی این نکته است که تعاملات اجتماعی در یک فرآیند برگشت ناپذیر منجر به بهبود ساختار فضایی محله و تقویت هویت محلی می گردد.