چکیده: پژوهش حاضر به بررسی تاثیر مشاوره گروهی به شیوه واقعیت درمانی بر مکان کنترل و خودپنداره دانش آموزان مدارس راهنمایی پسرانه در شهر زرند پردا خته است و از نوع تحقیق نیمه آزمایشی بود . ابزار مورد استفاده در این پژوهش ، آزمون هسته کنترل راتر (1966) وخویشتن بک بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر راهنمائی شهر زرند بود که در سال 89-88 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل 800 دانش آموز پسر می باشدکه به صورت خوشه ای انتخاب و در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند.ازتمامی گروه ها پیش آزمون مکان کنترل و خودپنداره گرفته شد. بعد از آن گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه (1ساعته) تحت تاثیر متغیر مستقل (مشاوره گروهی به شیوه واقعیت درمانی) قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در این مدت هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد بعد از اتمام دوره آموزش پس آزمون انجام گرفت و داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته هانشان می دهدکه واقعیت درمانی گروهی برتغییرمکان کنترل (f=4/94 و =0/018<0/05 p ) و تغییرخودپنداره(f=8/47 و p=0/002<0/05) دانش آموزان موثربوده است. کلید واژه ها: مشاوره گروهی واقعیت درمانی، مکان کنترل، خودپنداره