فناوری اطلاعات و ارتباطات در سطح جهان روز به روز در حال پیشرفت و توسعه می باشد. نفوذ فناوری اطلاعات به ساختار بسیاری از سازمان ها و بخش های خدماتی هر کشور، باعث افزایش و توسعه ی کاربرد فناوری اطلاعات در حوزه های مختلف می گردد. بهره گیری از فناوری اطلاعات در سازمان پلیس نیز در همین راستا می باشد. آثار و نتایج حاصل از بکارگیری فناوری اطلاعات در سازمان پلیس و ارائه ی خدمات بوسیله ی آن در قالب سیستم پلیس الکترونیکی، باعث افزایش سرعت عمل و دقت در ارائه ی این خدمات به مردم می شود. پلیس الکترونیکی یک تعبیر الهام گرفته از دولت الکترونیک و نمود رهیافتی می باشد که در آن حداکثر ماموریت های خدمات انتظامی پلیس با استفاده از تکنولوژی های نوین ارتباطی به مردم ارائه می شود. آمادگی سازمان برای پذیرش پلیس الکترونیکی، پیش نیاز پیاده سازی پلیس الکترونیک می باشد. در سال های اخیر، مدل های مختلفی برای ارزیابی آمادگی پذیرش الکترونیکی در سطح ملی و سازمانی، ارائه شده است. در این تحقیق به ارائه ی یک مدل بمنظور ارزیابی آمادگی سازمان پلیس برای پذیرش پلیس الکترونیکی پرداخته شده است. این مدل شامل شاخص های اصلی "امنیت و زیرساخت"، "وب سایت"، "زیرساخت فرهنگی و منابع انسانی"، "زیرساخت مدیریتی"، "زیرساخت حقوقی و قانونی" و "پذیرش پلیس الکترونیک توسط افراد" می باشد. هر یک از این شاخص ها شامل چند زیرشاخص فرعی می باشند. برای ساخت مدل پیشنهادی، از مدل ها و شاخص های معتبر جهانی ارائه شده در سطح ملی و سازمانی، کمک گرفته شده است. برای تکمیل مدل بمنظور تطبیق با وضع سازمان و برآورد بهتر اهداف، از نظر کارشناسان و خبرگان سازمان، استفاده شده است. برای اعمال این نظرات از روش های آماری مانند آزمون "تی" و روش وزن دهی "ساعتی" استفاده شده است. برای جمع آوری اطلاعات در سطح سازمان از روش میدانی و ساخت پرسش نامه بر اساس شاخص های مدل ارائه شده، استفاده شده است. با توجه به اطلاعات حاصل از جمع آوری پرسش نامه ها، میزان آمادگی سازمان در قالب یک مقدار کمی، با توجه به وزن شاخص ها، محاسبه شده است. همچنین در این تحقیق به تعیین میزان وابستگی شاخص های اصلی با شاخص پذیرش پلیس الکترونیک، با استفاده از آزمون های آماری مانند "کای اسکور"، پرداخته شده است. در نهایت با توجه به مدل استخراجی ، میزان آمادگی الکترونیکی سازمان پلیس ایران در سطح متوسط رو به بالا برآورد شده است.