در این تحقیق که شامل بخش های تحلیلی و عددی است، کاربرد چاه غیرخطی انرژی دارای دمپر غیرخطی در کاهش ارتعاشات دو سیستم مکانیکی مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. بطورکلی چاه غیرخطی انرژی قادر است انرژی را از زیرسیستم اولیه تحت بارگذاری خارجی به صورت یکطرفه ، غیرفعال و در گستره وسیعی از فرکانسهای تحریک جذب نماید. لازم به ذکر است که تاکنون در اکثر مطالعات انجام گرفته توسط محققان، از چاه غیرخطی انرژی دارای دمپر خطی استفاده شده است. از طرف دیگر، مشخصه های غیرخطی چاه غیرخطی انرژی، ناپایداریهایی را نیز در سیستم ایجاد می کند. بنابراین، توسعه روشهای تحلیلی کامل بمنظور طراحی کارآمد جاذبهای غیرخطی ضروری می باشد که علاوه بر پیش بینی پاسخهای حالت پایا به تحلیل مشخصه های پایداری سیستم نیز کمک کند. نمونه ای از این ناپایداریها را می توان در سیستمی شامل اسیلاتورهای ساده مشاهده نمود. در واقع وجود شاخه های اضافی در پاسخهای پریودیک این سیستم، ممکن است برای فرآیند جذب ارتعاشات در این سیستم بسیار مضر باشد. وجود این رژیمها در پاسخ های سیستم ممکن است به ارتعاشاتی با دامنه های بسیار بالاتر از ارتعاشات موجود در این سیستم بدون اتصال چاه غیرخطی انرژی منجرشوند. از این رو در این تحقیق از چاه غیرخطی انرژی دارای یک دمپر غیرخطی به منظور حذف رژیم های پریودیک خطرناک در سیستمی شامل اسیلاتورهای ساده استفاده شده است. در واقع پارامترهای چاه غیرخطی انرژی به گونه ای تنظیم شده اند که بطور همزمان و به کمک چاه غیرخطی انرژی، حذف کامل رژیم های پریودیک خطرناک و همچنین حفظ ناحیه وجود پاسخهای مدوله قوی (که عامل اصلی در جذب انرژی توسط چاه غیرخطی انرژی هستند) در همسایگی هر دو مود تحریک شده در این سیستم امکان پذیر شود. همچنین بررسی پاسخ ها و انشعابات سیستم، در مواردی که چاه غیرخطی انرژی به سیستم اولیه غیرخطی متصل باشد نیز نتایج قابل توجهی بهمراه خواهد داشت. در این راه، استفاده از دمپر غیرخطی در اتصال چاه غیرخطی انرژی نیز موجب حذف بیشتر ارتعاشات و کاهش دامنه نوسانات در این سیستمها می شود. از این رو در تحقیق حاضر به بررسی پاسخ ها و انشعابات سیستمی شامل اسیلاتور غیرخطی وندرپل متصل به چاه غیرخطی انرژی دارای دمپر غیرخطی پرداخته می شود. همچنین میزان انرژی، دامنه نوسانات و بطورکلی پاسخ های سیستم مورد بررسی(سیستم شامل اسیلاتور غیرخطی وندرپل متصل به چاه غیرخطی انرژی دارای دمپر غیرخطی) با حالتی که سیستم شامل اسیلاتور غیرخطی وندرپل متصل به چاه غیرخطی انرژی دارای دمپرخطی باشد، مقایسه می شوند. این مقایسه نشان داد که با استفاده از دمپر غیرخطی در ساختار چاه غیرخطی انرژی، میزان ارتعاشات اتلاف شده بطرز قابل توجهی افزایش می یابد.

از آغاز تولید تلویزیون های خانگی و ارسال همه پخشی قاب های ویدئو، مسئله ی کاهش حجم داده های ویدئویی و کاهش پهنای باند مورد نیاز برای انتقال این داده ها، در حین حفظ کیفیت تصاویر و سرعت کافی برای نوسازی تصاویر بر روی صفحه ی نمایشگر، مطرح بوده است. بدین منظور تکنیک نمونه برداری درهم تنیده بوجود آمد. در سیستم های تصویری دیجیتال با دقت بالا، دنباله فریم ها به طریقی است، که از فریم اول فقط خطوط فرد و از فریم بعدی فقط خطوط زوج ارسال می شود. به همین ترتیب در فریم های متوالی فرد و زوج، خطوط هر تصویر به صورت یک در میان حذف می شود که به این کار درهم تنیدگی می گویند. از طرفی این روش نمونه برداری، پاسخگوی کیفیت مطلوب تصاویر در تکنولوژی روز دنیا، نمی باشد. بنابراین نیاز به استفاده از روش هایی برای بازسازی تصاویر اصلی از روی نمونه های درهم تنیده بوجود آمد که به این عمل، رفع درهم تنیدگی گفته می شود. مسئله ی رفع درهم تنیدگی، که همانا جبران خطوط غایب در هر فریم باشد، کلید اصلی بسیاری از مسائل پردازش تصاویر ویدئویی دیجیتال می باشد. بسیاری از روش های به کار رفته در این زمینه، سعی دارند برای حذف آثار ناشی از درهم تنیدگی، از اطلاعات موجود در حوزه ی زمان و مکان و بعضاً از الگوریتم های جبران سازی حرکت استفاده کنند. به دلیل هزینه ی سنگین محاسباتی این دسته از الگوریتم ها و همچنین پیچیدگی بیش از حد آنها، بسیاری از روش ها از به کارگیری جبران سازی حرکت امتناع کرده اند. مسئله ی رفع درهم تنیدگی برای دنباله ی تصاویر ثابت، به راحتی امکان پذیر است، اما وجود حرکت در دنباله های ویدئویی و تغییرات روشنایی صحنه های ویدئو، آثار بصری آزار دهنده ای را در تصاویر بازسازی شده، ایجاد می کند و پیچیدگی بیشتری را به روش های مختلف، تحمیل می کند. از طرفی، کاربرد بلادرنگ مسئله رفع درهم تنیدگی در پخش تلویزیون، اهمیت کاهش پیچیدگی و صرفه جویی در زمان اجرا را بیشتر می سازد. از این رو چالش های زیادی در میان روش های مختلف وجود دارد. بنابراین مسئله اصلی در روش های ارائه شده، رفع آثار آزاردهنده ی ناشی از درهم تنیدگی اطلاعات، در حین حفظ سادگی و عدم افزایش بیش از حد زمان پردازش تصاویر می باشد. در این پایان نامه، سه روش پیشنهادی مبتنی بر حرکت ارائه شده است. به این معنا که در هر سه روش، سعی شده است که با درنظر گرفتن وضعیت حرکتی هر پیکسل، مناسب ترین راهکار برای بازسازی پیکسل های محذوف، انتخاب شود. نتایج شبیه سازی ها و مقایسه ی روش های پیشنهادی با سایر روش های مشابه، نشان می دهد که روش های پیشنهادی توانسته اند، هم از نظر معیار کمی psnr و هم از نظر معیار کیفی شهودی، به نتایج قابل قبولی دست یابند.

چکیده هدف از پژوهش حاضر توصیف تغییرات هویت ورزشی ورزشکاران تیم ملی قایقرانی طی فصول مختلف (ورود به اردو، نیمه فصل تمرینات، انتهای فصل تمرینات، درحین مسابقات، 1 هفته بعد از مسابقات و 1 ماه بعد از مسابقات) و بررسی نقش واسطه ای خودپنداره جسمانی در ارتباط بین هویت ورزشی و عملکرد ورزشکاران بود. شرکت کننده های این پژوهش را 40 ورزشکار (20 زن و 20 مرد) عضو تیم ملی قایقرانی کشور در رشته کانوپلو با میانگین سن (71/3 ±) 67/23 سال تشکیل دادند. نمونه آماری این پژوهش به صورت هدف مند انتخاب شد. هویت ورزشی و خودپنداره جسمانی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه هویت ورزشی بروور (1993) و مقیاس آمادگی جسمانی ادراک شده عبادی (1988) در شش مرحله (ابتدای ورود به اردو، نیمه فصل تمرینات، انتهای فصل تمرینات، درحین مسابقات،1 هفته بعد از مسابقات و 1ماه بعد از مسابقات) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره با تکرار سنجش، تحلیل رگرسیون چند متغیره و همبستگی پیرسون و جزئی در سطح معناداری 05/0? pاستفاده شد. مطابق نتایج، هویت ورزشی از ابتدای ورود به اردو تا قبل از مسابقات روند رو به رشدی داشت و در حین مسابقات دچار افت شد، اما در فصل بعد از مسابقات روند صعودی پیدا کرد. همچنین نتایج نشان داد که بین هویت ورزشی، عملکرد و خودپنداره جسمانی رابطه مثبت معنی داری وجود داشت. هویت ورزشی و خود پنداره جسمانی به ترتیب 487/0 و436/0 درصد از واریانس عملکرد ورزشکاران در فصل مسابقه را پیش بینی می کنند. علاوه بر این، خودپنداره جسمانی دارای نقش واسطه ای در ارتباط بین هویت ورزشی و عملکرد نبود.