اکثر شرکتها و واحدهای تجاری تمایل به هموارسازی سود دارند. هموارسازی سود بیانگر تلاش مدیریت برای کاستن عمدی از نوسانهای سود است تا حدی که در محدوده خط مشی های حسابداری و مدیریت، منطقی و قابل قبول محسوب شود. عده ای از صاحبنظران معتقدند که سرمایه گذاران تمایل بیشتری به سرمایه گذاری در شرکتهای هموارساز دارند و حاضرند بهای بیشتری برای این شرکتها بپردازند. در این پژوهش اثر هموارسازی سود بر اطلاعات نامطمئن، بازده سهام و هزینه سهامداران مورد بررسی قرار می گیرد. برای هموارسازی سود از دو شاخص استفاده می شود: هموارسازی سود از طریق کل اقلام تعهدی و هموارسازی سود از طریق اقلام تعهدی اختیاری. با مطالعه دقیق ادبیات ، سه فرضیه طراحی و نمونه آماری شامل 111شرکت از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای یک دوره سه ساله 1385-1387 انتخاب شده است و از آنجا که این پژوهش به پیش بینی های یک سال بعد و دو سال بعد و همچنین به اطلاعات مالی 4 سال گذشته، نیاز دارد لذا به منظور امکان دسترسی هرچه بیشتر به اطلاعات مالی و پیش بینی ها، دوره زمانی 1381 لغایت 1389 برای مطالعه در نظر گرفته شده است. در این پژوهش برای اندازه گیری هزینه سهامداران از مدلهای اولسون و جوتنر استفاده شده است. فرضیه ها با استفاده از رگرسیون های چندگانه خطی دو متغیره و چند متغیره و آزمون های f و t تحلیل شده اند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان می دهد که هموارسازی سود منجر به کاهش اطلاعات نامطمئن در شرکتها می شود. سپس شواهدی بدست می آید مبنی بر اینکه با کنترل نوسان حاصل از سودهای غیرمنتظره و سایر ویژگی های شرکت، هموارسازی سود در نزدیکی تاریخ اعلان سود (5روز قبل و 5 روز بعد از تاریخ اعلان سود) هیچ اثری بر بازده سهام شرکتها ندارد. در پایان، این پژوهش نشان می دهد که هموارسازی سود بر هزینه سهامداران هیچ اثری نمی گذارد.