این پژوهش با عنوان ت?ثیر آموزش مادران بر اساس رویکرد تلفیقی(فرزند پروری مثبت و رفتار درمانی) بر کاهش وابستگی کودکان به بازیهای رایانه ای و بهبود ارتباط مادر_کودک در شهرستان اصفهان انجام شده است. هدف اصلی پژوهش, تعیین میزان تاثیر روش تلفیقی (فرزند پروری مثبت و رفتار درمانی) بر کاهش وابستگی کودکان به بازیهای رایانه ای و بهبود ارتباط مادر_کودک بوده است. روش پژوهش, نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده, طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان مقطع ابتدایی پسرانه در شهرستان اصفهان در سال 1389-1388 بود. روش نمونه گیری از نوع خوشه ای بود. از بین 5 ناحیه شهر اصفهان یک ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شد و در مرحله ی بعد همه ی مدارس ابتدایی پسرانه ی موجود در آن ناحیه را نوشته و به روش قرعه کشی یک مدرسه انتخاب شد. ابتدا پرسشنامه ی وابستگی به بازیهای رایانه ای توسط مادران تکمیل شد و کسانی که نمره بالایی در این پرسشنامه به دست آوردند, شناسایی شده و تعداد 30 نفر از آنان به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس این تعداد در دو گروه 15 نفری (گروه آزمایش و گروه کنترل) به طور تصادفی جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته وابستگی کودکان به بازیهای رایانه ای وپرسشنامه رابطه ی والد-کودک بود. فرضیات تحقیق عبارت بودند از: 1- آموزش مادران بر اساس رویکرد تلفیقی میزان وابستگی کودکان به بازیهای رایانه ای در پس آزمون و پیگیری را کاهش می دهد. 2- آموزش مادران بر اساس رویکرد تلفیقی رابطه ی مادر- کودک در پس آزمون و پیگیری را بهبود می بخشد. تحلیل نتایج با آزمون تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزارspss انجام شد. نتایج نشان داد که روش تلفیقی به طور معناداری منجر به کاهش وابستگی کودکان به بازیهای رایانه ای و بهبود رابطه ی مادر-کودک در ابعاد تعارض و وابستگی شده است (01/0 =?.( اما در بعد رابطه مثبت مادر-کودک تفاوت معناداری بین گروه کنترل و آزمایش مشاهده نشد. نتایج بعد از 2 ماه پیگیری در بعد وابستگی همچنان پایدار بودند, اما در بعد تعارض تفاوت معنادار بین گروه کنترل و آزمایش از بین رفته بود. بنابراین رویکرد تلفیقی, روش درمانی مناسبی برای کاهش وابستگی کودکان به بازیهای رایانه ای و بهبود ارتباط مادر- کودک می باشد