کوپلیمر های خطی- دندریتیکی از نوع aba که در آن دسته های a پلیمرهای پرشاخه پلی گلیسرول و دسته b پلی اتیلن گلیکول می باشد، برای ارتقاء حلالیت نانولوله های کربنی در محلول های آبی، کاهش تجمع آنها و در نتیجه کاهش سمیت آنها، مورد استفاده قرار گرفته اند. بر هم کنش های بین کوپلیمر های خطی- دندریتیکی و نانولوله های کربنی از نوع غیرکووالانسی بوده و از قدرت کافی برخوردار هستند تا محلول آبی نانومواد هیبریدی برای چندین ماه پایدار باشد. نانومواد هیبریدی تهیه شده بواسطه وجود نانولوله های کربنی در ساختار آنها بخوبی قادر به بارگذاری داروی ضدسرطان دکسوروبیسین بودند. سمیت و قابلیت این نانومواد هیبریدی در حمل داروها مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دیگری از این کار تحقیقاتی، ابتدا پلیمرهای پرشاخه پلی گلیسرول بر پایه ?- سیکلودکسترین سنتز شدند. برای تهیه این پلیمرهای پرشاخه، از ?- سیکلودکسترین به عنوان هسته جهت پلیمریزاسیون گلیسیدول استفاده شد. نانولوله کربنی عامل دار شده با پایرن کاربوکسالدئید(cnt-pyr) قادر به تشکیل سیستم های میزبان- مهمان با پلیمرهای تهیه شده بودند. سیستم های تهیه شده در محلول های آبی قابل حل بودند و قادر به حمل داروهای ضد سرطان نظیر دکسوروبیسین بودند. در واقع نتایج بدست آمده نشان می-دهند که نانومواد هیبریدی سنتز شده می توانند به عنوان سیستم های دارورسانی جدید با کمترین اثرات جانبی برای درمان سرطان مورد مطالعه بیشتر قرار گیرند.