گردشگری به عنوان یک فعالیت جامع و کلی می‏تواند به وسیله برنامه‏ریزی مدون که به سوی اهداف اصلی و مشخصی نشانه گرفته شده است، موجبات بهبود شرایط را در منطقه مقصد فراهم آورد. دست اندرکاران برنامه‏ریزی و توسعه‏ی گردشگری، بایستی با توجه به شرایط هر مقصد، نسبت به توسعه‏ی گونه ای از گردشگری که بیشترین تناسب را با ویژگی‏های آن مقصد داراست تلاش نمایند. شهر شاندیز که در فاصله‏ی 20 کیلومتری کلان شهر مذهبی مشهد قرار دارد، به خاطر نزدیکی به این شهر و برخورداری از جاذبه‏های طبیعی و آب‏وهوای مناسب همواره برای زائران و مجاوران حضرت امام رضا(ع) جایگاه ویژه ای داشته است. اما نشانه‏های توسعه گردشگری بدون برنامه‏ریزی و سیاست مشخص در حال حاضر در این منطقه مشاهده می‏شود. در این تحقیق سعی شده است تا رویکرد مناسب برنامه‏ریزی توسعه گردشگری در این منطقه مشخص شود. بدین منظور و با توجه به عوامل تبیین کننده‏ی سه رویکرد از رویکردهای برنامه‏ریزی توسعه گردشگری شامل رویکرد برنامه‏ریزی زیست محیطی، برنامه‏ریزی جامعه محور و برنامه‏ریزی استراتژیک، پرسشنامه ای متشکل از 27 عامل بر اساس نظر استادان و ادبیات تحقیق تنظیم شد. سپس پرسشنامه مذکور در اختیار 65 نفر از صاحبنظران دو حوزه‏ی دانشگاهی و مدیریت دولتی که نسبت به منطقه مورد مطالعه شناخت داشتند قرار گرفت و از آنان خواسته شد که شدت تاثیرگذاری هر یک از این عوامل در زمینه برنامه‏ریزی توسعه گردشگری مقصد گردشگری شاندیز را با دادن عددی بین 1 تا 5 مشخص نمایند. در نهایت میانگین پاسخ‏های داده شده به مجموع سوالات هر رویکرد مشخص گردید و نتیجه‏گیری انجام شد. یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد که در جهت توسعه گردشگری در این منطقه به ترتیب رویکردهای برنامه‏ریزی زیست‏محیطی، رویکرد برنامه‏ریزی استراتژیک و رویکرد برنامه‏ریزی جامعه محور در نظر صاحبنظران و تصمیم‏گیران از اولویت بالاتری برخوردارند.