سنجش فعالیت آنزیم های گوارشی می تواند به عنوان یک شاخص مطلوب جهت ارزیابی فرایند گوارش و شرایط تغذیه موجود استفاده شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر دوره های مختلف گرسنگی، بر رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی بچه ماهی کلمه، rutilus rutilus در طی دوره گرسنگی و غذادهی مجدد بود. بدین منظور 4 تیمار (میانگین وزن هر ماهی 123/0 ± 68/1 گرم) در نظر گرفته شد. در تیمار اول (گروه شاهد) ماهیان دو بار در روز، تا حد سیری با غذای تجاری sfk تا پایان دوره آزمایش تغذیه شدند. تیمارهای دوم، سوم و چهارم، به ترتیب یک، دو و سه هفته محرومیت غذایی داشتند. سپس در طی دوره غذادهی مجدد تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج نشان داد که فعالیت اختصاصی آنزیم تریپسین در تمام تیمارها، در طی دوره گرسنگی و غذادهی مجدد اختلاف معنی داری نداشت (05/0<p). فعالیت اختصاصی آنزیم کیموتریپسین نیز در تیمار یک و دو تغییر معنی داری نشان نداد (05/0<p). اما سطح فعالیت آن در تیمار سه، حتی پس از چهار هفته غذادهی مجدد به سطح اولیه نرسید. فعالیت آلفا- آمیلاز در هر سه تیمار در اثر گرسنگی کاهش معنی داری را نشان داد(05/0 >p). اما در طی دوره غذادهی مجدد، فعالیت آنزیم افزایش یافت و به میزان اولیه رسید (به جز تیمار سه). فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی در تیمار سه، تحت تاثیر گرسنگی قرار نگرفت. اما در تیمار یک و دو بعد از غذادهی مجدد، میزان فعالیت آنزیم به بیش از مقدار اولیه رسید. ساختار روده نیز تحت تاثیر گرسنگی قرار گرفت. اما طول دوره گرسنگی تاثیر معنی داری بر سرعت رشد ویژه، میانگین وزن بدن و بقا در طی دوره غذادهی مجدد نداشت و هر سه تیمار رشد جبرانی کامل را نشان دادند. بنابراین می توان گفت، سیستم گوارشی ماهی کلمه بسیار انعطاف پذیر می باشد و قادر به حفظ ظرفیت گوارشی حتی در دوره های پیشرفته گرسنگی و برگشت نسبتاً سریع این ظرفیت پس از گرسنگی می باشد .