پژوهش حاضر در پی شناسایی چگونگی ارتباط سبک های فرزندپروری در خانواده با میزان سلامت اجتماعی فرزندان می باشد. از میان سبک-های مختلف فرزندپروری، سه سبک استبدادی، آسان گیر و آزادمنش بر اساس دیدگاه دیانا بامریند به عنوان متغیر مستقل انتخاب گردیده و کوشش شده به بررسی تأثیر آن بر اساس نظریه کییز، بر سلامت اجتماعی افراد به عنوان متغیر وابسته پرداخته شود. این پژوهش مبتنی بر روش پیمایش می باشد؛ با استفاده از فرمول کوکرانو از طریق روش نمونه گیری خوشه-ای چندمرحله ای 400 نفر، به عنوان نمونه انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه و برای تحلیل داده ها از تکنیکهای آماری توصیفی و تحلیلی استفاده -شده است. یافته های این پژوهش مبین رابطه ی مثبت سبک دموکراتیک و آزادمنشانه در خانواده با سلامت اجتماعی فرزندان می باشد. از دیگر نتایج این پژوهش می توان به رابطه ی معکوس و معنادار سبک استبدادی با میزان سلامت اجتماعی و همچنین رابطه مثبت و معنادار شیوه آسان گیر با میزان سلامت اجتماعی اشاره کرد.