پژوهش حاضر تحت عنوان (( موانع قانونی توسعه کارآفرینی در صنایع غذایی)) ، با هدف شناسایی موانع قانونی موثر بر توسعه کارآفرینی به صورت مطالعه موردی در دو شرکت کامبیز و مهیا پروتئین، صورت گرفته است. موانع قانونی شامل قوانین دریافت جواز تأسیس، قوانین و مقررات بانکی، قوانین صادرات و واردات، قانون مالیات و قانون کار می باشد. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی است و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، توصیفی- پیمایشی است و در تجزیه وتحلیل اطلاعات، از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه مدیران و کارکنان دو شرکت کامبیز و مهیا پروتئین بودند. از 250 پرشسنامه ای که توزیع گردید، 238 نفر به پرسشنامه ها، پاسخ دادند که 14 پرسشنامه به دلیل کامل تکمیل نشدن کنار گذاشته و نهایتاً 224 پرسشنامه باقیمانده مورد استفاده قرار گرفتند. در تجزیه و تحلیل استنباطی، برای اثبات این که موانع قانونی مذکور هر یک مانعی برای توسعه کارآفرینی در صنایع غذایی و اثبات آزمون فرضیات تحقیق، از آزمون میانه و برای تحلیل های جانبی تحقیق از آزمونt دو نمونه مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد. با توجه به یافته های تحقیق هر یک از موانع قانونی، مانع توسعه کارآفرینی می باشد. برای تعیین میزان اهمیت و رتبه بندی هر یک از موانع، از آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده قوانین و مقررات بانکی مهمترین مانع برای توسعه کارآفرینی در صنایع غذایی است و پس از آن نیز به ترتیب قانون کار، قانون مالیات، قوانین جواز تأسیس و قوانین صادرات و واردات در این زمینه نقش بازدارنده داشته اند. در این تحقیق پیشنهاداتی برای سازمان های مورد مطالعه و تحقیقات آینده شده است تا بتوان با تعمیم دادن نتایج تحقیقات، راهکارهای مناسبی برای اجرا و یا اصلاح این قوانین ارائه کرد.