تحقیق حاضر گام کوچکی است در این راستا، که امنیت جانی در فقه و حقوق اسلامی از چه جایگاه و ارزشی برخوردار است. آیات الهی با تاکید بر اصل کرامت و ارزش والای جان انسان، بر حفظ حرمت و حریم او و امنیت جانی فردی و اجتماعی افراد در حوزه های فردی و اجتماعی و مخالفت با هر گونه تعدی به او پای فشرده اند این معنا به ویژه از مقام عالیه ای که خداوند برای انسان قائل شده، بهتر فهمیده می شود. خداوند در قرآن انسان را در موارد متعددی ستوده و او را اشرف مخلوقات می داند و آفرینش وی را به خود تبریک می گوید پس بدیهی است که برای محافظت از جان چنین مخلوقی توجه خاصی داشته باشد و مرتکب قتل و فساد را همانند کسی بداند که همه انسانها یعنی انسانیت را کشته است.(32/مائده) بطوری که انسان در مرحله نطفه حق استمرار حیات دارد و موجودی محترم و دارای ارزش و به خطر افتادن آن تجاوز به بشریت و تجاوز به حق حیات دانسته شده است. این نشان از اهتمام شارع مقدس نسبت به حقوق شهروندان از جمله امنیت جانی دارد. احکام فقهی در باب هایی نظیر امر به معروف و نهی از منکر، قضا، حدود، قصاص، دیات همگی در همین راستا قابل تحلیل است و اصولاً فلسفه فقه و حقوق از ابتدا تا انتها تنظیم روابط انسان و تامین امنیت جانی انسانها می باشد تا در سایه آن به هدف آفرینش خود برسند علاوه بر فقه و حقوق، قانون اساسی ما هم که بالاترین منبع در کشور ماست حق حیات و امنیت جانی را از بدیهی ترین و واضح ترین حقوق افراد جامعه می داند که برای حفظ آن حقوق و آزادیهای تصریح شده، چارچوبهایی را برای افراد جامعه تدوین نموده است تا حیات مادی و معنوی افراد در معرض خطر جانی قرار نگیرد و زندگی بدون ترس از کشته شدن، خشونت، تجاوز و تعدی، که حق تمام انسانها می باشد را دارا باشند. زیرا احترام به جان انسانیت و رعایت حقوق او در حکومت اسلامی ما جایگاه و مقام والایی دارد پس دولتها و حکومتها وظیفه دارند امنیت جان افراد جامعه را تامین کنند زیرا هیچ عنصری برای پیشرفت، توسعه و تکامل یک جامعه و همچنین شکوفایی استعدادها و دستیابی به فناوری پیشرفته و هر گونه توسعه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بدون داشتن جامعه آرام و امن امکانپذیر نیست.