ناراحتی های اسکلتی عضلانی، بخش عمده ای از بیماری های شغلی را در محیط های کاری به خود اختصاص می دهند و کمردرد شایع ترین آن هاست. پیشگیری از بروز این ناراحتی ها مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیت های کاری، با استفاده از روش های تحلیل شغلی علم مهندسی عوامل انسانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت بدنی در حین کار با کمردرد در بین شاغلین مامایی بیمارستان های شهرستان اردبیل و ارائه پیشنهادات اصلاحی-حرکتی انجام شد.در این مطالعه توصیفی- تحلیلی وضعیت های انجام کار51 نفر ماما با استفاده از روش ارزیابی سریع کل بدن، ارزیابی شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه نوردیک و فرم بازنگری مشاهده ای سریع کل بدن، در 6 فعالیت شایع انجام کار مامایی جمع آوری شد. سپس با استفاده از نرم افزار مربوط به روش ارزیابی سریع کل بدن، تعیین تراز خطر و لزوم اعمال تغییر در وضعیت های مشاهده شده، انجام شد. در نهایت، رابطه بین کمردرد در ماماها با امتیازهای حاصله از روش ارزیابی یاد شده، در 6 فعالیت شایع مامایی به دست آمد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های tمستقل و آزمون دقیق فیشر، مورد تحلیل قرار گرفت. 05/0 < p به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. میانگین سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب برابر 37/6 ± 80/33 سال و 83/6 ± 11/9 سال به دست آمد. 1/94% از افراد مورد مطالعه اظهار کردند که در طی 12 ماه گذشته حداقل در یک ناحیه از بدن دچار اختلالات اسکلتی عضلانی بوده اند. بیشترین اختلالات در ناحیه کمر(62/68%)، شانه(50/47%) و مچ دست(13/43%) گزارش شد. در بیشتر موارد، علت احتمالی مشکل از دیدگاه فرد، کار در محیط شغلی عنوان شد. رابطه بین کمردرد با وضعیت های کاری ماماها در 5 فعالیت شایع مامایی، معنی دار به دست آمد(05/0 < p). نتایج این مطالعه نشان داد که وضعیت های کاری افراد مورد تحقیق، نیاز به اصلاح دارد و توصیه برای بهبود شرایط محیط کار از لحاظ اصول مهندسی عوامل انسانی، می تواند تاثیر مطلوبی در پیشگیری و کنترل شایع ترین اختلالات اسکلتی عضلانی یعنی کمردرد داشته باشد