در مبحث منابع نفت و گاز مشترک توافقنامه توسعه مشترک با ایجاد مقام مشترک بین دو یا چند کشور با کارکردهایی وسیع و پیچیده، می تواند در شرایط کنونی موثرترین و کارآمدترین روش برای رفع مسائل حقوق بین المللی محتمل و آتی باشد. میـدان گازی فوق عظیـم پارس جنوبی به عنوان بزرگترین مخزن مشترک جهان، در مرز دریایی تحدید حدود شده میان ایران و قطر واقع گردیده است و در صورت توافق طرفین در ایجاد منطقه توسعه مشترک و توسعه اشتراکی آن می-تواند به عنوان الگویی برجسته، سرمشقـی برای سایـر توافق های توسعه اشتراکی منابع نفت و گاز مشترک در منطقه بدل شود و گامی بلنـد به سـوی شکل گیری عرف بین المللی در این خصـوص در حقـوق بیـن الملل باشد. در این مبحث، این مسئله حقوقی بیشتر از دیدگاه حقوق بین الملل عمومی بررسی می شود و قابلیت انعقـاد توافقنامـه توسعـه مشتـرک پارس جنوبی-گنبدشمالی با الگوبرداری از توافقنامه توسعه مشترک مالزی و تایلند که برای اکتشاف و بهره برداری اصولی و قانونمند از ناحیه توسعه مشترک واقع در خلیج تایلند انعقاد یافته است، مورد بررسی قرار می گیرد. در این پژوهش با بررسی و نگاه دقیق به ابعاد مختلف توسعه اشتراکی با ایجاد مقام مشترک، پیشنهاد خواهیم داد تا به بهترین شکل، قالب اصلی موافقتنامه توسعه مشترک با ایجاد مقام مشترک مالزی و تایلند در پارس جنوبی-گنبدشمالی طرح ریزی و اجرا شود.