در این پژوهش از نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن اصلاح‏شده جهت تثبیت کوالانسی لیپاز استفاده شد. بدین منظور ابتدا نانوذرات مگنتیت توسط روش هم‏رسوبی سنتز شدند و در مرحله بعد جهت افزایش پایداری سیلیکاپوش گردیدند. در ادامه نانوذرات آمین دار با تحت عمل قرار گرفتن نانوذرات سیلیکاپوش با 3- آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان به‏دست آمدند. در مرحله پایانی نانوذرات توسط تری کلرو تری آزین جهت تثبیت کوالانسی لیپاز فعال شدند. جهت مشخصه یابی نانوذرات در مراحل مختلف سنتز و بعد از تثبیت لیپاز از تکنیک های xrd، tem، ft-ir و edx استفاده شد. الگوی xrd نانوذرات نشان داد که فرآیند تثبیت تغییری در فاز نانوذرات مگنتیت سنتزشده ایجاد نمی کند و تصویر میکروسکوپ الکترونی عبوری نانوذرات اصلاح شده قطر نانوذرات را در حدود 25 نانومتر تخمین زد. با استفاده از طیف های ft-ir مراحل مختلف سنتز و تثبیت کوالانسی لیپاز برروی نانوذرات مگنتیت تأیید شدند. هم‏چنین طیف edx حاصل از نانوذرات سیلیکاپوش تأییدی دیگر بر سیلیکاپوش شدن نانوذرات بود. زمان و غلظت بهینه با توجه به اندازه‏گیری‏های میزان تثبیت و فعالیت آنزیم تثبیت‏شده به ترتیب 3 ساعت و 178 میکروگرم بدست آمد. در ادامه پایداری آنزیم تثبیت شده و آزاد در دماها و phهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از پایداری بیشتر آنزیم تثبیت شده نسبت به آنزیم آزاد بود. بررسی سینتیکی انجام شده برای هر دو شکل آنزیم تمایل بیشتر آنزیم تثبیت‏شده به سوبسترا را نسبت به آنزیم آزاد نشان داد. در پایان نتایج بررسی پایداری آنزیم در طول زمان پایداری بیشتر آنزیم تثبیت شده را نشان داد. پایداری آنزیم تثبیت شده به همراه دارا بودن مزایای تثبیت حاکی از آن است که روش استفاده شده در این پژوهش کاندیدای مناسبی برای کاربرد در صنعت است.