هدف اصلی این تحقیق، مقایسه ملاک های ارزیابی عملکردهای مربیان ورزش از دیدگاه کارشناسان، مربیان و ورزشکاران استان گیلان بود.جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارشناسان ورزشی(کارشناس تربیت بدنی ،روسا ،نواب و دبیران هیأت های ورزشی ) ، ورزشکاران و مربیان تشکیل می دادند(470نفر) .روش نمونه گیری تمام شمار و غیر تصادفی بود و102 کارشناسان ورزشی، 152 ورزشکاران ملی پوش و صاحب مدال،91 نفر مربی (345 نفر) در تحقیق حاضر شرکت کردند(73%). ابزار تحقیق ،پرسشنامه شاخص های ارزیابی عملکرد مربیان (مک لین و زاکراجسک،( 1996) بود که 56 سوال را در شش بعد در بر می گرفت. پس از ترجمه ابزار، نظرات تخصصی 20 کارشناس و عضو هیأت علمی اعمال شد و 57 سوال با مقیاس پنج ارزشی لیکرت(از1- بی اهمیت تا 5- بسیار مهم) در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت.با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی ،هشت عامل با ارزش ویژه بزرگتر از یک در دو گروه فرایندها و پیامدها با ضریب پایایی75/0=? شناسایی شد. این عامل ها با عنوان ملاک های حفظ و نگهداری تیم، رفتارهای کاری و فنی آموزش و رشد ورزشکار ، روابط عمومی ، مدیریت تیم ، امور مالی (فرایندها)، عملکرد فردی و تیمی مربی (پیامدها) نامگذاری شدند. مقایسه اولویت ملاک های ارزیابی عملکرد مربیان با استفاده از آزمون -u مان ویتنی و کروسکال والیس درسطح05/0p? نشان داد که ملاک رفتارهای کاری و فنی، آموزش و رشد ورزشکار و عملکرد فردی مربی به ترتیب از دیدگاه هر سه گروه در اولویت قرار داشتند.کارشناسان ورزشی ملاک رفتارهای کاری و فنی ،آموزشی و رشد ورزشکار و روابط عمومی(فرایند ها)را نسبت به ورزشکاران و مربیان در اولویت قرار داده بودند(05/0 p?). ضمنآ تفاوت ملاک های دیگر از دیدگاه سه گروه معنی دار نبود.به طور کلی هر سه گروه از آزمودنی ها،ملاک های فرایندی ارزیابی را مهم تر از ملاک های پیامدی و عملکرد تیم در نظر گرفته بودند.بنابراین کارشناسان ،مدیران و رسانه ها باید توجه بیشتری به فرایندهای تیمی داشته باشند و مربیان را صرفا بر اساس ملاک عملکرد نسنجند.