یکی از راه های تقویت سازه ها، پروفیل های فلزی پانلی شکلی هستند که به این سازه ها متصل می شوند. از این رو پانل توسط سازه مقید می شود که فقط در یک سوی خارج از سطح اعمال نیرو کمانش کند. در این پایان نامه کمانش یک طرفه پانل های استوانه ای دایره ای همگن همسانگرد و مرکب لایه لایه با شعاع انحنای محدود بر روی فونداسیون الاستیکی بدون کشش، برانگیخته شده با نیروهای مکانیکی درون سطح و گرمایی، به روش ریلی-ریتز آنالیز شده است. معادلات حاکم، براساس فرضیات تئوری کلاسیک و با اعمال اصل کار مجازی بر معادله انرژی، استخراج شده است. برای شبیه سازی فونداسیون، شبکه ای متشکل از فنرهای متمرکز به کار رفته است. مطالعات همگرایی تعیین تعداد فنر مورد نیاز در واحد طول برای تعیین شبکه ای مناسب(شبکه مرجع) از فنرها انجام شده است و به شبکه سایر نسبت های هندسی طول به محیط براساس این شبکه مقدار داده شده است. منحنی های کمانش الاستیکی پانل های همگن همسانگرد و پانل های مرکب لایه لایه استوانه ای دایره ای بر روی فونداسیون الاستیک بدون کشش برانگیخته شده با نیروهای مکانیکی درون سطح و گرمایی ارائه شده است. این نمودارها رابطه بین بار بحرانی و دمای بحرانی کمانش را با نسبت هندسی طول به محیط سازه در زاویه مرکزی مشخصی از پانل و رابطه بین بار بحرانی و دمای بحرانی کمانش را با زاوبه مرکزی نشان می دهند. تأثیر پارامترهایی هم چون تعداد و نوع چینش لایه ها در ضخامت ثابت، نسبت هندسی طول به محیط، نسبت هندسی شعاع به ضخامت، شرایط تکیه گاهی، زاویه الیاف بر بار بحرانی و دمای بحرانی کمانش یک طرفه و دوطرفه بررسی شده است. برای ارائه درست سنجی روش حاضر، کمانش یک طرفه پانل با شعاع انحنای بی نهایت با کارهای موجود مقایسه شده است. نتیجه ها نشان دادند که افزایش سطح پانل در اثر افزایش نسبت هندسی طول به محیط لزوماً منجر به افزایش سطح تماس بین پانل و فونداسیون و در نتیجه بار بحرانی کمانش نمی شود. از این رو الگوهای متفاوتی در تغییر بار بحرانی و دمای بحرانی کمانش یک طرفه دیده شد. از بررسی های انجام شده می توان نتیجه گرفت که با کاهش نسبت هندسی شعاع به ضخامت، برخلاف افزایش بار بحرانی و دمای بحرانی کمانش، تأثیر قید یک طرفه بر بار بحرانی و دمای بحرانی کاهش می یابد. هم چنین با افزایش تعداد لایه ها در ضخامت ثابت تأثیر قید یک طرفه کاهش می یابد.