سیاست توسعه پایدار گردشگری، امروزه یک رویکرد عمومی است که از طریق دولت مورد توجه قرار گرفته است تا گردشگری از لحاظ بوم شناسی در طولانی مدت قابل قبول و از لحاظ مالی خودکفا و از نظر دیدگاه های اجتماعی و اخلاقی برای جوامع محلی مفید و نویدبخش باشد. بنابراین، گردشگری باید بخشی از محیط طبیعی، فرهنگی و انسانی باشد تا تعادل بین آن ها را حفظ کند. روش توسعه پایدار در برنامه ریزی گردشگری حائز اهمیت است چرا که بیشترین توسعه گردشگری متکی بر جاذبه ها و فعالیت هایی است که به محیط طبیعی، میراث تاریخی و الگوهای مناطق فرهنگی مربوط می شوند. در این پژوهش سعی بر این است تا وضعیت توسعه گردشگری در منطقه3 شهر اصفهان بررسی و همچنین، راهکارهایی برای توسعه پایدار گردشگری در این منطقه ارایه شود تا ضمن افزایش منفعت و سود اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی توسعه گردشگری، بتوان تأثیرات منفی حاصل از آن را به حداقل کاهش داد. هدف کلی این پژوهش، شناخت وضعیت و برنامه ریزی برای توسعه پایدار گردشگری در منطقه3 که بافت قدیم شهر نیز در این بخش است می باشد. این پژوهش با توجه به نوع هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی، تحلیلی- میدانی و همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارشناسان و متخصصان سازمان های میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهر اصفهان و شهرداری منطقه3 و گردشگرانی که در6 ماه اول سال 1389 از این منطقه دیدن کرده اند. در این پژوهش برای انتخاب نمونه در جامعه آماری گردشگران، از روش نمونه های در دسترس یا نمونه های اتفاقی استفاده شده است و در جامعه آماری کارشناسان به دلیل حجم کم جامعه آماری، تقریباً تمام جامعه آماری به عنوان نمونه انتخاب شدند و نمونه گیری انجام نشده است. همچنین، برای محاسبه حجم نمونه جامعه گردشگران از روش کوکران استفاده گردیده است و با توجه به این محاسبه، تعداد 322 نمونه تعیین شد. روش گردآوری داده ها و اطلاعات در این پژوهش، روش کتابخانه ای و روش میدانی (پرسشنامه) است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات پژوهش از آزمون پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی ساده، تحلیل واریانس یک طرفه(anova)، تحلیل میانگین دو جامعه(t-test) استفاده شده است. همچنین، برای تحلیل نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدات و ارایه راهبردهای توسعهگردشگری، از مدل برنامه ریزی swot بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که توسعه گردشگری درتوسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی منطقه3 شهر اصفهان تاثیر دارد. از نتایج دیگر این تحقیق می توان به معنادار بودن رابطه بین میزان امکانات و خدمات گردشگری و رضایت گردشگران اشاره کرد. نتایج این پژوهش می تواند در سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اصفهان، سازمان مسکن و شهرسازی، شهرداری و فرمانداری شهر اصفهان و همچنین مراکز دانشگاهی و کلیه دانشجویان و پژوهشگران علاقمند در این زمینه کاربرد داشته باشد.