مقدمه : عوامل تنیدگی زای زیادی در دوران نوجوانی فرد را تحت تاثیر قرار می دهند که عدم مدیریت این عوامل تنیدگی زا می تواند منجر به ایجاد بیماریهای روان تنی در دوران بزرگسالی و طغیان آن بصورت رفتارهای نابهنجار ، پرخاشگری و افسردگی گردد. هدف از این مطالعه، ارزشیابی تاثیر یک مداخله آموزشی مبتنی بر مدل بر میزان کاهش تنیدگی در نمونه ای از نوجوانان است. مواد و روش کار : مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ای شاهددار تصادفی است. از بین مدارس پسرانه متوسطه جنوب شهر تهران 242 دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه مداخله (گروه اول : 78 نفر و گروه دوم : 81 نفر) و یک گروه کنترل (83 نفر) تخصیص یافتند. در گروه مداخله 1 روشهای احساس محور نظیر آرامسازی و ورزش مورد آموزش قرار گرفته و در گروه مداخله 2 روشهای مسئله محور نظیر مهارتهای حل مسئله و مدیریت زمان آموزش داده شدند. مداخله آموزشی شامل 4 جلسه حضوری بود . داده ها با استفاده از پرسشنامه های فهرست فرآیندهای تنیدگی و سازگاری نوجوان ، مقیاس تنیدگی درک شده ، مقیاس عزت نفس روزنبرگ ، مقیاس خود کارآمدی عمومی و مقیاس افسردگی مرکز مطالعات اپیدمیولوژیک در سه مقطع قبل ، یک ماه و سه ماه پس از آموزش جمع آوری گردیدند. نتایج: پس از مداخله، اختلاف معنی داری بین گروه های آزمون و کنترل از نظر میزان استرس ، نمره افسردگی ، عزت نفس و خودکارآمدی وجود داشت. نتایج حاکی از آن بود که هر دو روش احساس محور و مسئله محور در کاهش استرس نوجوانان موثر بودند ولی روش احساس محور تاثیر بیشتری را نسبت به روش مسئله محور در کاهش استرس نوجوانان نشان داد . نتایج مطالعه پس از سه ماه پیگیری نیز نشان دهنده اختلاف معنی دار میان گروه ها بود. در گروههای مداخله بطورکلی میانگین نمره استرس درک شده از 02/6 ± 99/17 به 63/5 ± 72/14 در پایان سه ماه بعد از مداخله کاهش یافت. بحث : نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از هر دو روش سازگاری مسئله محور و احساس محور می تواند تاثیر قابل توجهی را در کاهش استرس نوجوانان به همراه داشته باشد ولی آموزش مدیریت تنیدگی در قالب روش احساس محور ظاهرا تاثیر بیشتری بر روی کاهش تنیدگی نوجوانان خواهد داشت.

صنعت سدسازی به عنوان یکی از قدیمی ترین و پیچیده ترین فعالیت های ساختمانی همواره مد نظر جوامع مختلف بوده و از نظر اقتصادی نیز یکی از منابع مهم اقتصادی هر کشور و منطقه محسوب می شده است. مجرای تخلیه کننده تحتانی، یکی از ابنیه های هیدرولیکی مهم یک سد می باشد. به دلیل اهمیتی که این سازه ها دارند و به لحاظ سرعت زیاد جریان (به خصوص در محل قرارگیری دریچه)، و همچنین عدم اطلاعات کافی در زمینه عملکرد مناسب هیدرولیکی آن ها، انجام تحقیقات و بررسی های بیشتری در این زمینه احساس می گردد. در طراحی هر سازه ای که در مسیر جریان قرار دارد، باید همیشه امکان ارتعاش یا عکس العمل نسبت به بارگذاری دینامیکی مورد توجه قرار گیرد. هنگامی که سازه ها تحت تأثیر جریان آب قرار می گیرند، بارگذاری دینامیکی وارده در محدوده قابل قبولی باقی می مانند. به این منظور لازم است که مقاومت و پایداری نهایی سازه و امکان شکست در اثر خستگی مورد توجه قرار گیرد. این تحقیق توضیحاتی را در خصوص مشکلات مربوط به ارتعاشات تجهیزاتی که معمولاً بخش مهمی از تجهیزات سدهای بزرگ را تشکیل می دهند به ویژه دریچه سدها ارائه می دهد. همچنین تشریح و تجزیه جریان آب و ویژگی های سازه ای، که باعث ایجاد این ارتعاشات می شود و ارائه راهکارهایی در زمینه طراحی که طراحان را قادر می سازد احتمال خطرات ناشی از ارتعاشات را در پروژه های اجرایی به حداقل برسانند از دیگر اهداف آن است. از آنجائی که پیچیدگی های مربوط به ارتعاشات ناشی از جریان آب نمی تواند به شکل موجود ساده شوند، لذا نویسنده احساس کرد که باید زمینه ای برای تجزیه این پیچیدگی ها فراهم شود. برای مدل سازی از داده های دریچه و کانال تخلیه کننده تحتانی سد گیلانغرب و برای تحلیل نتایج از نرم افزار fluent استفاده شده است. نتایج نشان داد که وضعیت بحرانی در گشودگی های کم دریچه اتفاق می افتد. همچنین با توجه به تحلیل های صورت گرفته توسط مدل و نرم افزار، مشخص شد که اگر دریچه به صورت مایل جریان را قطع کند و نیز اگر به هر صورتی سطح تماس دریچه با سیال زیاد شود، فشار و نیروی وارد بر دریچه کم می شود و خطرات ناشی از ارتعاش کاهش می یابد و نیز نشان داده شد که شکل کانال می تواند در میزان ارتعاش تاثیر زیادی داشته باشد.

پژوهش حاضریک مطالعه نیمه تجربی است که به صورت آزمون- شاهدی با هدف ارزشیابی برنامه آموزشی،بر اساس مراحل الگوی سی دی سینرژی،برآگاهی ونگرش پرستاران اورژانس درمواجهه بامصدومین حوادث پرتوی انجام شده است. دستورالعمل این الگو از سایت مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها (cdc)تهیه و ترجمه گردید. نمونه های پژوهش شامل 80 نفر از پرستاران شاغل دربخش اورژانس بودندکه باروش نمونه گیری آسان انتخاب و در دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای با 32 سوال برای سنجش آگاهی و نگرش و تهیه شده از کتب منتشر شده توسط وزارت بهداشت ،دانشگاه های علوم پزشکی و مقالات علمی معتبر در بانک های اطلاعاتی رسمی بود. مواد آموزشی به روش سخنرانی و با کمک گرفتن از نمایش کامپوتری ، برای شرکت کنندگان ارائه گردید. پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله در همان جلسه انجام شد.تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری19 spss انجام گرفت که بیانگر عدم تفاوت معنی دار آماری قبل از مداخله بین دو گروه و تفاوت معنی دار بعد از مداخله از نظر متغیر های آگاهی و نگرش بود. در مجموع،فرضیه پژوهش بااستفاده از آزمون های آماری تایید گردید.ضمن اینکه با توجه به نحوه اجرای برنامه،نتایج را چندان،نمی توان به الگو مرتبط دانست.با این حال مدل سی دی سینرژی در صورت تامین امکانات فنی و مالی مورد نیاز،الگویی ساده وجامع برای برنامه ریزی های بهداشتی خواهد بود.