این تحقیق، با هدف مقایسه ی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شرکت کننده در فعالیتهای ورزشی منظم گروهی و انفرادی مدارس متوسطه دخترانه استان گلستان، انجام شده است. جامعه ی آماری این پژوهش را، کلیه ی دانش آموزان مقطع متوسطه دخترانه استان گلستان، در سال تحصیلی 89-1388، تشکیل داده است. نمونه ی آماری پژوهش، شامل 252 نفر است که از این تعداد، 84 نفر ورزشکار رشته های گروهی، 84 نفر ورزشکار رشته های انفرادی و 84 نفر غیرورزشکار (گروه شاهد) می باشند. روش تحقیق علّی ـ مقایسه ای است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ی ویژگی های جمعیت شناختی و معدل مستمر و پایانی ترم اول در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار بوده است. روش های آماری استفاده شده در این پژوهش، شاخص های توصیفی، همانند میانگین، انحراف استاندارد، جداول و نمودارها و در قسمت استنباطی، از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس استفاده گردید. پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون فرضیه های تحقیق، نتایجی به شرح ذیل به دست آمد. بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار گروهی و انفرادی با غیرورزشکار، تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 = ?). بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار، تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 = ?). بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار انفرادی با ورزشکار گروهی، تفاوت معناداری وجود دارد (021/0 = ?). بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار انفرادی با غیرورزشکار، تفاوت معناداری وجود دارد (027/0 = ?). بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار گروهی با غیرورزشکار، تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 = ?). در پایان، با توجه به نتایج به دست آمده مبنی بر تأثیر فعالیت های ورزشی (گروهی با انفرادی) در افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، سعی شود تدابیر آموزشی در مدارس، جهت شرکت فعال و منظم دانش آموزان در فعالیت های ورزشی مدارس و فوق برنامه های ورزشی اتخاذ شود.