چکیده جرایم جنسی و یا به تعبیر عام تر انحرافات جنسی، از قدیمی ترین رفتارهای انحرافی بشر محسوب می شود و ردپای آن را می توان به وضوح در نوشته ها و آثار تاریخی به جای مانده از دوره های پیش مشاهده نمود. این گونه اعمال از گذشته تا به امروز دارای قبح اجتماعی و اخلاقی بسیاری بوده و ادیان و مذاهب در نکوهش آن مطالب بسیار گفته اند؛ اما با وجود نهی این اعمال توسط ادیان، مذاهب، جوامع و فرهنگ ها، هر روز شاهد افزایش چشمگیر آنها در میان جوامع می باشیم. دلیل اهمیت آن در این است که گسترش چنین رفتارهایی پایه های جوامع را سست کرده و موجبات انحطاط اخلاق جوامع را فراهم می کند. یکی از عوامل موثر بر این گونه رفتارها سبک های تربیتی و نحوه تربیت کودکان در سنین ابتدایی زندگی می باشد که مورد تأکید اکثر روان شناسان است. با شناخت هر چه بیشتر عوامل جرم زای جنسی بالأخص عامل فوق الذکر، می توان با اتخاذ تدابیر صحیح از جمله آموزش رفتارهای جنسی در کودکی، آموزش خانواده ها در تربیت کودکان، جهت دهی کودک در مسیر متعارف و اصلاح و درمان بیماران جنسی از طریق به کارگیری واکنش های اصلاحی- درمانی- اجتماعی در پیشگیری و کاهش نرخ این گونه جرایم عمل کرد. از یک سو بهره گیری از علوم گوناگون به ویژه روان پزشکی و روان شناسی در علم جرم شناسی، تأثیر بسزایی در شناخت علل و عوامل جرم زا خواهد داشت و از سویی دیگر کاربرد آموزه های روان شناختی در تعیین واکنش ها و نحوه ی اعمال آنها، در پیشگیری از ارتکاب جرم و اصلاح و درمان (بازپروری) بزهکاران موثر خواهد بود. چیزی که امروزه کمتر در ایران به آن بهاء داده می شود و علیرغم تأکید اساتید حقوق و متخصصین امر، قوه قانونگذاری توجه چندانی به آن ندارد.