جنگلهای زاگرس، از گذشته های دور محلی برای اسکان جنگل نشینانی بوده که معیشت آنها عمدتا متکی به سیستم های جنگل چرایی سنتی بوده است. از زمان ملی شدن جنگلها در سال 1341 سیاست حفاظتی برای احیای این بوم سازگان اتخاذ گردیده که در بسیاری موارد منجر به بروز ناسازگاریها و کشمکشهای زیادی بین مردم و سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری شده است. این ناسازگاری بعنوان مهمترین عامل عدم موفقیت طرحهای جنگلداری در این منطقه شناخته شده است. از طرف دیگر، به دلیل تغییرات سریع اجتماعی و اقتصادی، مدیران اغلب مجبور به تغییر پی در پی طرحها هستند. برنامه ریزی مبتنی بر سناریو روشی است که می توان به وسیله آن متغیرهای متعددی را در نظر گرفت و در نتیجه، برای شرایط محتمل آینده برنامه ریزی نمود. این تحقیق با هدف شناسایی و اولویت بندی متغیرهای موثر بر نگرش، رفتار و خواسته های جنگلنشینان از منابع جنگلی انجام شد. روش آینده نگری برای ایجاد سناریوهای مدیریتی جنگلهای آرمرده در یک افق زمانی راهبردی 20 ساله مورد استفاده قرار گرفت. چهار سناریوی ادامه روند کنونی، بهبود جنگل (سناریوی مطلوب)، تخریب جنگل و سناریو نامطلوب مهمترین آینده های ممکن از نظر کارشناسان پاسخگو در این تحقیق بود. اجماع نظر کارشناسان مشخص نمود که سناریوهای تخریب جنگل، بهبود (مطلوب ممکن)، ادامه روند و بهبود (مطلوب غیرممکن) به ترتیب بیشترین احتمال تحقق را در افق 1404 به خود اختصاص داده اند.