چکیده: تدوین طرح کلی حسابرسی به طور عمده ای به وسیله شواهد حسابرسی جمع آوری شده در زمان برنامه ریزی حسابرسی تحت تأثیر قرار می گیرد و مقدار شواهد حسابرسی به میزان ریسک عدم کشف بستگی دارد. بنابراین، هنگامی که عوامل ارزیابی رسیک عدم کشف عینی تر و درست تر باشد، هزینه حسابرسی و عدم موفقیت حسابرسی می تواند کاهش یابد. از این رو، هدف این پژوهش بررسی سیستم ارزیابی ریسک عدم کشف با استفاده از منطق فازی است که در مقایسه با روش های سنتی تعیین ریسک عدم کشف، کیفیت حسابرسی را افزایش می دهد و امکان عدم موفقیت حسابرس را کاهش می دهد. به این منظور در ابتدا، با استفاده از تئوری اصلی، 53 عامل تأثیرگذار بر ریسک عدم کشف که در پژوهش های پیشین ذکر شده بود، تجدید سازمان شدند. علاوه بر این، از تئوری فازی و مدل ریسک حسابرسی جهت محاسبه دقیق تر ریسک عدم کشف استفاده شده تا حسابرسان بهتر بتوانند میزان شواهد لازم را تعیین کنند و برنامه حسابرسی را طراحی کنند و بدین ترتیب سیستم ارزیابی ریسک عدم کشف بنا نهاده می شود. سپس دقت سیستم مورد آزمون قرار می گیرد.