سرمایه اجتماعی یکی از مفاهیمی است که در سال های اخیر وارد حوزه آسیب شناسی اجتماعی و به ویژه جرم شناسی شده است. هدف این تحقیق بررسی رابطه سرمایه اجتماعی با جرم از طریق شناخت میزان قدرت پیش بینی متغیر سرمایه اجتماعی در ارتکاب یا عدم ارتکاب جرم می باشد. این مطالعه به صورت پیمایشی در بین 460 نفر (230 نفر مجرم و 230 نفر غیر مجرم) شهروندان یاسوج انجام گرفته است که واحد تحلیل در این قسمت فرد بوده است با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند، همچنین روش تحقیق در این مطالعه روش تحقیق پس-رویدادی بوده است. در این مطالعه سرمایه اجتماعی با معرف های اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی، هنجارهای اجتماعی، پیوند اجتماعی، کنترل اجتماعی، روابط متقابل اجتماعی اندازه گیری شده است. برای تحلیل داده ها از رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار (spss) اس پی اس اس استفاده شده است و ابزار مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه بوده است. یافته ها نشان می دهد به طور کلی بین سرمایه اجتماعی و جرم رابطه منفی و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، هرچه قدر میزان سرمایه اجتماعی جامعه و فرد افزایش یابد، از میزان جرائم جامعه کاسته می شود. علاوه بر این، نتایج بدست آمده نشان می دهد که از بین ابعاد شش گانه سرمایه اجتماعی، مشارکت اجتماعی و عمل به هنجارهای اجتماعی رابطه منفی با ارتکاب جرم و کنترل اجتماعی رابطه مستقیم دارند. به این معنی که با افزایش کنترل اجتماعی، جرم افزایش می یابد و همچنین مشارکت اجتماعی بیشترین ضریب تبیین را در ارتکاب جرم داشته است.