پیل سوختی یک دستگاه مولد انرژی با چگالی توان بالا و ویژگیهای مطلوب جهت کاربردهای گوناگون میباشد. پیل سوختی با توجه به نوع الکترولیت آن، دارای انواع گوناگونی می باشد. یکی از انواع پیلهای سوختی ، پیل سوختی پلیمری هیدروژنی می باشد که به دلیل راندمان نسبتاً بالا ی آن نسبت به دیگر انواع پیل های سوختی و همچنین دمای کارکرد پایین آن، همواره مورد توجه بسیار بوده است. هر تک سل پیل سوختی در حالت کارکرد بهینه خود دارای اختلاف پتانسیلی حدود 6/0 ولت و شدت جریان الکتریکی متناسب با سطح فعال مجموعه غشاء-الکترود بکار رفته در آن می تواند متفاوت باشد. به دلیل اختلاف پتانسیل بسیار کم تک سل، استفاده از آن به تنهایی، نمی تواند نیاز مصرف کننده های الکتریکی را برآورده نماید. بنابراین همواره متناسب با نیاز کاربر، چندین تک سل را به صورت سری در کنار یکدیگر قرار می دهند که به این مجموعه، توده پیل سوختی می گویند. همواره تلاش های بسیاری جهت ساخت توده های مختلف پیل سوختی و بررسی شرایط مختلف کارکرد آن، به منظور بهینه سازی شرایط کارکرد توده و بالا بردن چگالی توان آن انجام گرفته است. در این پژوهش سعی شده که پیلی شامل 12 سل را مورد آزمایشات تجربی مختلف قرار داده و شرایط کارکرد بهینه ی آن را استخراج نماییم. در این پژوهش همچنین سعی شده تا با استفاده از کانال های باز در سمت کاتد، بتوان از هوا به جای اکسیژن خالص، در توده پیل سوختی بهره برد. همچنین سعی گشته با استفاده از مواد کامپوزیتی سبک در ساخت قطعات پیل سوختی، توده پیل سوختی را هرچه بیشتر سبک سازی نموده تا بتوان از آن در کاربرد های حمل و نقلی نیز استفاده کرد.