موضوع این مطالعه، بررسی احتمال بازگشت پذیری ضایعات عملکردی و ساختاری بیضه بره های درحال تکامل تحت تأثیر استرس گرمایی مزمن بود. 15 رأس بره متولد پاییز (نژاد ایرانی بختیاری) که از خرداد تا شهریور ماه سال 1388 در معرض تابش مستقیم نور خورشید (دمای محیطی بین 50-31 درجه سانتیگراد) قرار گرفتند. بره ها بصورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند: گروه اول حیواناتی که در پایان شهریورماه بطور یکطرفی اخته شدند (n=10) و گروه دوم حیواناتی که (شاهد؛ n=5) که تا پایان اسفندماه سال 1388 دست نخورده باقی ماندند. بیشینه دمای محیط بصورت روزانه ثبت می گردید و ماهانه غلظت تستوسترون سرمدر کل دوره آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت. بیضه حیوانات هر دو گروه در اواخر اسفندماه سال 1388 پس از کشتار اخذ گردید و برای تغییرات بافت شناسی مورد بررسی واقع شد. تغییر معنی داری در میانگین بیشینه دمای محیط وجود داشت. اختلافی بین غلظت تستوسترون سرم در دو گروه مشاهده نشد. مطالعات بافت شناسی ضایعات شدید تحلیل برنده ای (دژنراسیون) در بیضه های اخذ شده در بره های یکطرفه اخته و در پایان شهریور را آشکار ساخت که به شرایط طبیعی در دیگر بیضه های همان گروه که در اواخر اسفندماه اخذ گردیدند، برگشت. هیچ گونه تغییرات پاتولوژیکی در بیضه های گروه کنترل وجود نداشت. پارامترهای منی بطور قابل توجهی در بیضه بره هایی که در پایان اسفندماه اخذ شده بودند، با نمونه های اخذ شده در پایان شهریور بهبود یافتند. مورفومتری بیضه ها نشان داد که اختلاف معنی داری در پایان اسفندماه وپایان شهریورماه وجود داشت. در پایان، استرس گرمایی صدماتی به بیضه بره های درحال تکامل وارد می کند که بطور قابل توجهی پس از چند ماه قرار گرفتن در معرض استرس گرمایی قابل برگشت است.