منطقه حرمک در 50 کیلومتری شمال زاهدان، واقع در زون فلیش خاور ایران می باشد که متشکل از واحدها و رخساره های تخریبی و ندرتاً مارنی الیگو میوسن است. درمیان واحدهای تخریبی، لایه هایی از جریان های روانه دیده می شود که ورقه های گسترده ای را می سازند. شکل گیری درزه ها و شکستگی های منطقه مورد بررسی قرار گرفته و از آنها برای تحلیل هندسی و جنبشی درزه ها و شکستگی های روانه های حرمک استفاده شده است. نتایج حاصل از تعیین موقعیت ساختاری شکستگی ها، نوع (انبساطی یا برشی بودن) آنها و استفاده از تکنیک های پتروفابریک و مقایسه و تلفیق نتایج باهم، حضور دو گروه از درزه ها را نشان می دهد. گروه اول درزه هایی هستند که سطوح آنها دارای شیب برابر و تقریباً موازی با سطوح لایه بندی است و اکثراً در جریان روانه مشاهده می شوند. گروه دوم درزه ها، دارای روند مایل نسبت به امتداد لایه ها و شیب های عمودی تا مایل است. انطباق بین جهت گیری درزه ها در این دو گروه و درزه های موجود در سنگ های رسوبی پوشاننده روانه و نتایج تحلیلهای فابریکی انجام شده در جریان های روانه، نشان داد که گروه اول درزه های موازی سطح xy یا ac می باشند. مکانیسم تشکیل این نوع از شکستگی ها در قالب تمایل به جهت گیری ابعاد طویل کانی های فلدسپات در یک چنین توده هایی از سنگ های ناهمگن بحث شده است و گروه دوم شکستگی ها، درزه های مزدوجی هستند که بر اثر نیروهای برشی تکتونیکی به وجود آمده اند.