چکیده: در بداهه پردازی می توان فارغ از هرگونه محدودیتی، به خلق اثر پرداخت؛ و بداهه پردازی ویژگی ماهیتی هنر عامه به-شمار می رود. آثار هنری بداهه پردازانه ی عوام، دارای قابلیت هایی هستند که بر اساس آن ها می توان به آثاری ناب و برآمده از جوهره ی وجودی موضوع دست یافت. درگبه بافی به عنوان مصداقی از هنر عامه، بافنده بیشتر به تصویر کردن ذهنیات خود می پردازد و خصلت بداهه پردازی در آن قابل ملاحظه است و در میان گبه های بداهه می توان ارزش های ناب بصری را مشاهده کرد. این تحقیق در پاسخ به سوالاتی درباره ی، عوامل تصویری آثار بداهه، ارتباط بداهه پردازی با شرایط محیطی پیرامون خود و وجه تمایز آثار بداهه از دیگر آثار، و همچنین ویژگی های مفهوم و قابلیت های بصری آثار بداهه، پرداخته شده است که در پاسخ آن ها به بررسی این فرضیه ها پرداخته می شود: بداهه پردازی از شرایط محیطی تأثیر می پذیرد. بداهه پردازی هنر نابی است که از درون هنرمند بدون تأمل و توجه به تعلقاتش شکل می یابد. روش پژوهش در این تحقیق، روش توسعه ای مبتنی بر تاریخی و توصیفی و یافته اندوزی از طریق کتاب خانه ای و سایت های اینترنتی، و تحلیل داده ها به روش کیفی می باشد. هنر بداهه ی عوام برآمده از ناخودآگاه فرد بوده و از عوامل محیطی چون فرهنگ، اقلیم و همچنین عوامل فردی چون خلاقیت و نبوغ تأثیر می پذیرند. ازطریق بداهه پردازی می توان به عوامل بصری متنوع، پویا و دارای ارزش های اصیل هنری دست یافت .