امروزه با توجه به نقش کاربری فضای سبز در جلوگیری از عوارض حاصل از صنعت و تغییرات اقلیمی، برنامه ریزی و تحلیل این کاربری در شهرها مسأله ای غیر قابل اجتناب در روند توسعه شهری به شمار می رود. کاربری های عمومی در بسیاری از شهرها به دلایلی چون تراکم بالای جمعیت، عدم توازن در مکان گزینی و عدم توجه به شعاع دسترسی و آستانه های جمعیتی، قادر به ارائه خدمات مطلوب به شهروندان نمی باشند، که این موضوع در مورد فضای سبز نمود بیشتری دارد. نظر به آنکه شهر یزد یکی از شهرهای کویری ایران می باشد، این پژوهش به بررسی ویژگی های پارک ها و فضاهای سبز شهری در سطح منطقه یک شهر یزد می پردازد. از نظر جغرافیایی منطقه یک در شمال شهر یزد واقع شده و حدود 30 درصد از مساحت شهر یزد را در برگرفته است. توسعه فضاهای سبز در منطقه یک از روند رو به رشدی برخوردار بوده است ولی نکته قابل توجه کیفیت و عدم پراکنش مناسب این فضاها در سطح منطقه یک شهر یزد است. هدف از این پژوهش برنامه ریزی توسعه پارک ها و فضاهای سبز با رویکرد توسعه پایدار در سطح منطقه بوده و در نهایت راهبردها و پیشنهاداتی جهت توسعه پایدار این فضاها ارائه گردیده است. به منظور دستیابی به شهری پایدار، نیازمند به شناسایی و تقویت شاخصه های پایداری در شهرها می باشیم، از آن جمله کمیت و کیفیت فضاهای سبز شهری می باشند.که در مورد شاخص کمیت فضاهای سبز، سرانه ها و توزیع مکانی این فضاها و در بخش کیفیت، نظرات مسئولین و شهروندان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و در قالب مطالعات کتابخانه ای، اطلاعات مکانی موجود و نقشه ها و داده های میدانی که از مشاهده، مصاحبه و پرسش نامه به دست آمده، تحلیل و ارزیابی شده است. فرضیه اساسی این تحقیق گویای آن است که توسعه پارک ها و فضاهای سبز در سطح منطقه یک شهر یزد بر طبق اصول توسعه پایدار نبوده و روند توسعه فضاهای سبز موجود نیز جوابگوی نیازهای مردم نمی باشد. و در انتها راهکارهای پیشنهادی به منظور حفظ و توسعه پارک ها و فضای سبز شهری در منطقه یک شهر یزد ارائه گردیده که عبارتند از: ارتقای نقش مردم، ارتقای بهره وری اکولوژیکی فضاهای سبز، ارتقای بهره وری اجتماعی فضاهای سبز، افزایش مساحت فضاهای سبز به منظور تأمین سرانه های مورد نیاز، بهبود چارچوب قانونی تصمیم گیری فضاهای سبز، بهبود چارچوب مالی فضاهای سبز و غیره.