سه نوع پلیمر قالب زنی شده ی مولکولی دارای حفرات گزینشی برای مولکول آتنولول، توسط سه روش پلیمریزاسیون توده ای، پلیمریزاسیون ترسیبی و پلیمریزاسیون تعلیقی در روغن سیلیکون سنتز شدند. سپس ذرات mip به عنوان عامل حمل کننده در غشاء مایع توده ای (blm) مورد استفاده قرار گرفتند. قابلیت انتقال آتنولول، توسط mipهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت و نتایج به دست آمده با نتایج حاصل از nipهای متناظرمقایسه شدند. و مشخص شد که mip های نانو و میکرو سایز ی که به ترتیب توسط روش های پلیمریزاسیون تعلیقی در روغن سیلیکون و ترسیبی سنتز شده اند ،در مقایسه با nip های متناظرشان قادر به انتقال مقدار بیشتری از آتنولول می باشند. اما mip های نانو متری نسبت به mip های میکرو متری در انتقال آتنولول بهتر عمل می کنند. همچنین mip توده ای، به دلیل شباهت ویژگی های انتقال دهند گی آن با nip متناظرش، حامل مناسبی برای انتقال آتنولول در blm نیست. علاوه بر این میزان گزینش پذیری یک blm در حضورانواع مختلف mipدارای چنین ترتیبی است: نانو- < mipمیکرو- mip> mip توده ای.mip های نانومتری به عنوان بهترین حامل آتنولول در غشاء پذیرفته شدند و سپس اثر پارامتر های مختلف در قابلیت انتقال آتنولول مورد بررسی قرار گرفت وبهینه سازی انجام شد. همچنین مشخص شد که اصلاح ذرات mip با ابعاد نانو و میکرو توسط زنجیره های الکیلی منجر به بهبود قابلیت تشخیصی هردو نوع mip اشاره شده، می شود.