نهضت آزادی ایران از جمله گروه های سیاسی است که در سال 1340 هـ.ش تأسیس شد. اهمیت این گروه را می توان در انگیزه مذهبی موسسان آن دانست. اعضای گروه از جمله روشنفکران مذهبی به شمار می آمدند. نهضت آزادی تنها گروه مذهبی – سیاسی با سبقه روشنفکری است که بعد از انقلاب مشروطه شکل گرفت. این گروه در فعالیت های خود تعامل با امام و مراجع دینی را مدنظر داشتند. به همین دلیل در بین دیگر گروه های سیاسی از تفاوت و تمایز برخوردار بودند. همراهی و همکاری آنها با امام از جریان انقلاب سفید آغاز شد و این تعامل تا زمان تبعید امام خمینی ادامه داشت. بعد از تبعید امام از ایران، جریان های سیاسی من جمله نهضت آزادی ارتباطشان با امام قطع شد. اما نهضت آزادی خارج کشور که مواضع یکسان و مشابهی با شاخه نهضت آزادی داخل کشور داشت، ارتباطش را با امام همچنان حفظ کرد. افرادی مانند ابراهیم یزدی، مصطفی چمران و قطب زاده با رهبر انقلاب در ارتباط بودند. این گروه در راستای پیروزی انقلاب نقش بسزا و موثری ایفا کرد. بعد از انقلاب هم تا نیمه سال 58 با وجود مشکلات فراوان در پیشبرد اهداف انقلاب با امام همراه بود. تسخیر سفارت آمریکا در 13 آبان 58 باعث استعفای دولت موقت و کناره گیری از نهضت آزادی از امام و انقلاب شد. این پژوهش سعی دارد به چگونگی روند تعامل نهضت آزادی با امام وانقلاب اسلامی بپردازد.