چکیده: بافت های فرسوده و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی شهر ها را تشکیل می دهند، از یک طرف جزء میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ، بهسازی کالبدی و توانمند سازی عملکردی آنها اجتناب ناپذیر می باشد و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب ، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی می گردند. شناسایی وضعیت کالبدی و عملکردی این بافت ها به منظور برنامه ریزی و ساماندهی مدیریتی در حفظ و نگهداری آنها از اقدامات اولیه و مهمی است که باید صورت پذیرد. لذا تحقیق حاضر تحت عنوان " مدیریت شهری یکپارچه در نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر سمنان" به منظور ساماندهی مدیریتی در بهسازی و نوسازی محدوده تدوین گردیده است. بافت فرسوده شهر سمنان با مساحت 450 هکتار از جمله بافت های فرسوده و قدیمی است که دارای مسائل و مشکلات متعددی بوده که در این تحقیق مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. هدف از این تحقیق ایجاد مدیریت واحد شهری در بافت های فرسوده و اجتناب از رویکردهای سازمان محور و فرد محور در نهادهای مختلف و تبیین سیاستها و برنامه ها در جهت ارتقاء مشارکت شهروندان در حوزه مدیریت شهری بافتها می باشد. روش تحقیق به کار گرفته شده توصیفی و تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از اسناد ، قوانین و مقررات و داده های عینی و ذهنی منتج از مصاحبه با افراد و اشخاص مسئول مانند مسئولان شهرداری و شورای شهر و یا روسای ادارات و نهادهای زیربط و همچنین مطلعان محلی و مشاهده روش کار و اجرای طرح ها و شیوه های تصمیم گیری جمع آوری شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد با توجه به تأثیر پدیده فرسودگی در بافت های شهری بر کالبد بافت و همچنین فعالیت های اجتماعی و اقتصادی ضروری است رویکرد ها و پارادایم های حاکم بر عرصه برنامه ریزی و مدیریت بافت های فرسوده شهری کشور و مسائل و مشکلات ساختاری و عملکردی این نظام در دست یابی به اهداف مورد انتظار شناسایی شود و در نهایت الگوی نوینی از برنامه ریزی و مدیریت بافت فرسوده شهری با رویکرد برنامه ریزی از پایین به بالا و مدیریت مشارکتی معرفی گردد. واژه های کلیدی: بافت فرسوده ، مدیریت شهری یکپارچه ، بهسازی و نوسازی ، مشارکت ، شهر سمنان