رسیدن به رضایت از زندگی هدف نهایی بشر است و این مهم با عوامل بسیاری ارتباط دارد،هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه عوامل شخصیتی برونگرایی و درونگرایی بر سطح رضایت از زندگی بوده است.در این مطالعه 224 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران و الزهرا از هر دو جنس در دروه کارشناسی از رشته های پزشکی و مهندسی و هنر و علوم انسانی به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند.پرسشنامه های پنج عاملی نئو(فرم کوتاه) و شخصیت آیزنگ و رضایت از زندگی داینر برای اندازه گیری متغیرها استفاده شد.با توجه به نتایج اماری و همبستگی پیرسون رابطه رضایت از زندگی با برونگرایی در سطح:1%? با ازمون نئو معنادار بود امادرازمون آیزنگ رابطه رضایت از زندگی و برونگرایی بدست امده معنادار نمی باشد .سپس با استفاده از رگرسیون،رابطه رضایت از زندگی با فقط دو مقیاس از شاخص برونگرایی ازمون نئو،یعنی هیجانات مثبت و فعالیت،تایید شد.و با استفاده از رگرسیون نشان داده شد 17 درصد واریانس رضایت از زندگی را برونگرایی پیش بینی می کند.به نظر می رسد بروز هیجانات مثبت چون شادی و فعالیت با بالا بردن سطح رضایت از زندگی رابطه دارد اما رضایت از زندگی با مفهوم کلی برونگرایی رابطه ندارد. کلید واژه ها: رضایت از زندگی،شخصیت ،برونگرایی،درونگرایی،دانشجویان رشته های مختلف.