چکیده: ایران کشوری است با اقوام گوناگون که این اقوام در درازای تاریخ با هم زندگی کرده و در خوشی ها درکنار هم بوده و ظلم ها و ستم های داخلی و خارجی را با هم به سر برده اند و هویت ایرانی را با هم ساخته اند، و این هویت نیز به قوم خاصی محدود نبوده اما ظهور دولت (شبه) مدرن رضا شاه گسستی در این روند به وجود آورد و مسیری جدید پیش رو ی اقوام گذاشت ؛ این گسست باعث شد اقوام از هویت ایرانی خود فاصله بگیرند و بر هویت قومی خود تأکید کنند. .هدف این پژوهش بررسی چگونگی همین تغییر مسیر است . بنابراین به آثار دولت(شبه) مدرن بر اقوام (کرد و ترک) پرداخته است ؛ روش به کار برده شده نیز تاریخی، توصیفی- تحلیلی می باشد . فرضیه مد نظر این است که دولت رضا شاه با تغییر الگوی سیاست قومی از تکثر گرایی به یکسان سازی و اتّخاذ تبعیض های ناروا (سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی ) در ارتباط با اقوام باعث ظهور قوم گرایی در میان اقوام ایرانی گشت . همچنین این پژوهش تلاش کرده است از میان متغیر هایی مانند دولت، روشنفکران قوم و نیروهای خارجی در ارتباط با سیاسی شدن اقوام به نقش دولت به عنوان اصلی ترین عامل توجه کند و مسائل قومی را بیشتر داخلی و اجتماعی می داند تا خارجی و سیاسی . کلمات کلیدی: دولت (شبه) مدرن، سیاست قومی ، قوم گرایی، تکثر گرایی ، یکسان سازی، هویت قومی(ایلی).